Στην έγκριση της σιπονιμόδης (Novartis) για τη θεραπεία των ενηλίκων ασθενών με υποτροπιάζουσες μορφές πολλαπλής σκλήρυνσης, συμπεριλαμβανομένης της ενεργού μορφής δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης (SPMS), της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης (RRMS) και του κλινικά μεμονωμένου συνδρόμου (CIS), προχώρησε ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA).
Η δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS) είναι μια μορφή πολλαπλής σκλήρυνσης που χαρακτηρίζεται από προοδευτική και μη αναστρέψιμη νευρολογική αναπηρία. Η σιπονιμόδη αναμένεται να είναι διαθέσιμη στις ΗΠΑ σε περίπου μία εβδομάδα.
Δεν απαιτείται παρακολούθηση των ασθενών κατά την πρώτη δόση (FDO, παρακολούθηση καρδιακής λειτουργίας κατά την έναρξη). Εκτός αν έχουν συγκεκριμένες προϋπάρχουσες καρδιακές διαταραχές.
Ο Paul Hudson, Διευθύνων Σύμβουλος, Novartis Pharmaceuticals δήλωσε: “Ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της θεραπείας της πολλαπλής σκλήρυνσης είναι η επιβράδυνση της εξέλιξης της αναπηρίας και η διατήρηση της γνωστικής λειτουργίας.
Με τη σιπονιμόδη οι ασθενείς με ενεργό μορφή δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης (SPMS) θα έχουν πρόσβαση στην πρώτη αποτελεσματική από του στόματος θεραπεία που στοχεύει στην εξέλιξη της νόσου. Ακόμα και όταν η πολλαπλή σκλήρυνση μεταβαίνει σε στάδιο όπου η επιδείνωση είναι ανεξάρτητη από τις υποτροπές.
Η σιπονιμόδη αποτελεί απόδειξη της αποστολής της Novartis για τον επαναπροσδιορισμό της ιατρικής. Είμαστε ενθουσιασμένοι που η συνεχιζόμενη δέσμευσή μας να σταματήσουμε την πολλαπλή σκλήρυνση έχει οδηγήσει σε μια πολυαναμενόμενη θεραπεία για αυτούς τους ασθενείς που έχουν ανάγκη.”
Εξέλιξη αναπηρίας…
Οι περισσότεροι ασθενείς θα μεταβούν από την υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση (RRMS) στη δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS) στην πορεία του χρόνου. Επομένως, η πρώιμη έναρξη της θεραπείας είναι κρίσιμη για τους ασθενείς ώστε να μειωθεί ο ρυθμός εξέλιξης αναπηρίας. Η εξέλιξη της αναπηρίας πολύ συχνά περιλαμβάνει – μεταξύ άλλων – επίδραση στη βάδιση. Θα μπορούσε να οδηγήσει στο να χρειάζονται οι ασθενείς βοήθημα βάδισης ή αναπηρικό αμαξίδιο. Δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης και έκπτωση νοητικής λειτουργίας.
Ο Bruce Bebo, PhD, Αντιπρόεδρος, για την Έρευνα της Εθνικής Εταιρείας Πολλαπλής Σκλήρυνσης των ΗΠΑ, δήλωσε: “Νιώθουμε ευγνωμοσύνη που υπάρχει μια νέα θεραπευτική επιλογή για ενήλικες με ενεργό μορφή δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης. Ελπίζουμε ότι αυτή η έγκριση θα πυροδοτήσει τη συζήτηση μεταξύ ασθενών και επαγγελματιών υγείας για την εξέλιξη της αναπηρίας μετά την υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση και την αξία της έγκαιρης αντιμετώπισής της.”
Η έγκριση του της σιπονιμόδης βασίζεται σε πρωτοποριακά δεδομένα από τη κλινική μελέτη Φάσης ΙΙΙ EXPAND. Μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη που συνέκρινε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της σιπονιμόδης. Έναντι του εικονικού φαρμάκου σε άτομα που πάσχουν από δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση.
Οι ασθενείς που εντάχθηκαν στη μελέτη EXPAND αποτελούν έναν αντιπροσωπευτικό πληθυσμό τυπικών ασθενών με δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS). Κατά την έναρξη της μελέτης οι ασθενείς είχαν μέση ηλικία τα 48 έτη, έπασχαν από πολλαπλή σκλήρυνση για περίπου 16 έτη. Περισσότεροι από το 50% είχαν μέση τιμή 6.0 στη Κλίμακα Εκτεταμένης Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS). Είχαν ανάγκη βοηθήματα για τη βάδιση.
Δραστηριότητα υποτροπής
Η σιπονιμόδη μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας με 3μηνη επιβεβαίωση (CDP) (κύριο καταληκτικό σημείο, 21% μείωση έναντι του εικονικού φαρμάκου, p=0.013, 33% μείωση έναντι του εικονικού φαρμάκου σε ασθενείς με δραστηριότητα υποτροπής στα δύο έτη πριν από την έναρξη, p=0.0100).
Επιπροσθέτως, η σιπονιμόδη καθυστέρησε σημαντικά τον κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας με 6μηνη επιβεβαίωση (CDP) (26% έναντι του εικονικού φαρμάκου, p=0.0058) και μείωσε τον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπών (ARR) κατά 55%.
Επιπλέον, η μελέτη EXPAND έδειξε σημαντικές ευνοϊκές εκβάσεις σε άλλες σχετικές μετρήσεις για τη δραστηριότητα της πολλαπλής σκλήρυνσης, συμπεριλαμβανομένης της γνωστικής λειτουργίας, της ενεργότητας της νόσου με βάση την μαγνητική τομογραφία και της απώλειας εγκεφαλικού όγκου (συρρίκνωση του εγκεφάλου).
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες αντιδράσεις (επίπτωση μεγαλύτερη από 10%) ήταν η κεφαλαλγία, η υπέρταση και η αύξηση των τρανσαμινασών.
Το μέλος της Επιτροπής Συντονισμού της EXPAND Bruce Cree, MD, PhD, MAS, Διευθυντής Κλινικών Ερευνών και ο George A. Zimmermann, Καθηγητής στη Πολλαπλή Σκλήρυνση, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο, Ιατρική Σχολή, δήλωσαν: “Με την έγκριση της σιπονιμόδης πλέον έχουμε μια θεραπευτική επιλογή για την οποία υπήρχε μεγάλη ανάγκη για την αντιμετώπιση της ενεργούς μορφής δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης. Το σημαντικότερο είναι ότι οι επαγγελματίες υγείας έχουν πλέον ακόμα ένα λόγο για να βοηθήσουν τους ασθενείς να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα και να εντοπίσουν τα πρώιμη σημάδια της εξέλιξης της νόσου.”
Η Novartis έχει δεσμευτεί να παρέχει τη σιπονιμόδη σε ασθενείς σε παγκόσμιο επίπεδο και επί του παρόντος έχουν προγραμματιστεί επιπρόσθετες υποβολές σε ρυθμιστικές αρχές υγείας εκτός των ΗΠΑ. Αναμένεται έγκριση από τις ρυθμιστικές αρχές για τη σιπονιμόδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του 2019, ενώ επιπρόσθετες εγκρίσεις αναμένονται εντός του 2019 στην Ελβετία, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τον Καναδά.
Σχετικά με την Μελέτη EXPAND
Η EXPAND είναι μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κλινική μελέτη Φάσης ΙΙΙ που συγκρίνει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της σιπονιμόδης έναντι του εικονικού φαρμάκου σε άτομα με δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση με ποικίλα επίπεδα αναπηρίας και βαθμολογίες στην Κλίμακα Εκτεταμένης Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS) 3·0–6·53.
Είναι η μεγαλύτερη τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική μελέτη της δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης ως σήμερα. Συμπεριέλαβε 1.651 άτομα με διάγνωση δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης από 31 χώρες. Η σιπονιμόδη παρουσίασε προφίλ ασφάλειας που ήταν συνολικά συνεπές με τις γνωστές επιδράσεις των τροποποιητών του υποδοχέα S1P.
Μείωσε με στατιστική σημαντικότητα τον κίνδυνο της τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP) κατά 21% (p=0.013, κύριο καταληκτικό σημείο)3. Η επιβεβαιωμένη εξέλιξη της αναπηρίας (CDP) ορίστηκε ως 1 βαθμός αύξησης στην Κλίμακα Εκτεταμένης Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS). Αν η βαθμολογία στο σημείο αναφοράς (baseline) ήταν 3·0 – 5·0 ή αύξηση 0·5 βαθμού αν η βαθμολογία στο σημείο αναφοράς ήταν 5·5 – 6·5 3.
Τα δεδομένα από τα βασικά δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία περιλάμβαναν: καμία σημαντική διαφορά στην κλίμακα βάδισης T25FW και περιορισμένη αύξηση του όγκου των Τ2 βλαβών κατά περίπου 80%. Σε σύγκριση με των Τ2 βλαβών των ασθενών στο εικονικό φάρμακο). Επιπρόσθετα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία περιλάμβαναν σχετική μείωση στον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπών (ARR) κατά 55%. Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο περισσότεροι ασθενείς εμφάνιζαν απουσία βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο στη μαγνητική τομογραφία (89%) και νέων ή διευρυμένων T2 βλαβών (57%).
Σχετικά με τη σιπονιμόδη
Η σιπονιμόδη είναι ένας νέας γενιάς εκλεκτικός τροποποιητής των υποδοχέων της 1-φωσφορικής σφιγγοσίνης. Ενδείκνυται για τη θεραπεία των υποτροπιαζουσών μορφών πολλαπλής σκλήρυνσης. Περιλαμβάνει το κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα διαλείπουσα νόσο. Και την ενεργό μορφή της δευτεροπαθώς προϊούσας νόσου στους ενήλικες.
Η σιπονιμόδη δεσμεύεται εκλεκτικά στους υποδοχείς S1P1 και S1P5. Σε σχέση με τον υποδοχέα S1P1 αποτρέπει την έξοδο των λεμφοκυττάρων από τους λεμφαδένες. Ως συνέπεια αυτού αποτρέπει την είσοδό τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αντιφλεγμονώδη δράση της σιπονιμόδης.
Επίσης η σιπονιμόδη, εισχωρεί στο κεντρικό νευρικό σύστημα και δεσμεύεται απευθείας στους υποδοχείς S1P5 και S1P1 σε συγκεκριμένα κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος (ολιγοδενδροκύτταρα και αστροκύτταρα) για την προώθηση της επαναμυελύνωσης και την πρόληψη της φλεγμονής.
Σχετικά με την Πολλαπλή Σκλήρυνση
Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια χρόνια διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που προσβάλλει περίπου 2,3 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως. Υπάρχουν τρεις βασικές μορφές πολλαπλής σκλήρυνσης: η υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση (RRMS) (η πιο συχνή μορφή της διαταραχής κατά τη διάγνωση), η δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS) και η πρωτοπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (PPMS).
Η πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, των οπτικών νεύρων και του νωτιαίου μυελού μέσω της φλεγμονής και της απώλειας νευρικού ιστού.
Η δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS) ακολουθεί μια αρχική μορφή της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης (RRMS). Αντιπροσωπεύει περίπου το 85% όλων των διαγνώσεων πολλαπλής σκλήρυνσης. Χαρακτηρίζεται από σταδιακή επιδείνωση της νευρολογικής λειτουργίας στην πορεία του χρόνου.
Αυτό οδηγεί σε προοδευτική συσσώρευση της νευρολογικής αναπηρίας. Επί της παρούσης υπάρχει μια μεγάλη μη ικανοποιούμενη ανάγκη για ασφαλείς και αποτελεσματικές θεραπείες. Θα συμβάλουν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της αναπηρίας στην ενεργό μορφή της δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλής σκλήρυνσης (SPMS) (με υποτροπές ή/και ένδειξη νέας δραστηριότητας στη μαγνητική τομογραφία).
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
