Η επιστήμη ανακάλυψε σε ποια ηλικία φτάνουμε στο σωματικό και πνευματικό μας αποκορύφωμα και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα νιάτα δεν είναι πάντα πλεονέκτημα, ακόμα και στον αθλητισμό.
Όταν πρόκειται για την επίτευξη της πνευματικής και σωματικής μας ακμής, η νεότητα δεν είναι το μόνο που μπορεί να μας στείλει στην κορυφή.
Αυτό προκύπτει από τις πιο πρόσφατες έρευνες και την ενδελεχή ανάλυση από ένα ευρύ φάσμα σημαντικών οικονομολόγων, επιστημόνων και ψυχολόγων, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής Daily Mail.
Ο όρος «κορυφή» χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει ένα άτομο που διέπρεψε στο Λύκειο ή στο Πανεπιστήμιο, αλλά τα επιτεύγματά του μετά την αποφοίτησή του ήταν πολύ λιγότερο εντυπωσιακά. Στην πραγματικότητα, οι ικανότητες των ανθρώπων να αποδίδουν καλύτερα στον αθλητισμό ή σε γνωστικές ασκήσεις όπως το σκάκι ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με την ηλικία.
Οι σωματικές μας ικανότητες ανάλογα με το είδος της άθλησης
Σε ηλικία 20 ετών, ένας αθλητής πρώτης κατηγορίας που ειδικεύεται σε ασκήσεις ταχύτητας και δύναμης, όπως το σπριντ, θα έχει συνήθως καλύτερες επιδόσεις από έναν μεγαλύτερο σε ηλικία ανταγωνιστή του, ενώ οι μαραθωνοδρόμοι και άλλοι αθλητές αντοχής τείνουν να φτάνουν στο αποκορύφωμά τους μέχρι την ηλικία των 40 ετών.
Τα αθλήματα που απαιτούν εκρηκτική δύναμη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως το σπριντ, η γυμναστική, η ανταγωνιστική κολύμβηση με γρήγορο ρυθμό, βασίζονται στις μυϊκές ίνες ταχείας σύσπασης που αποτελούν τους σκελετικούς μυς, τους πιο κοινούς στο σώμα, που βοηθούν στις καθημερινές δραστηριότητες.
Αυτός ο τύπος μυών παράγει ισχυρές, γρήγορες συσπάσεις, για να δημιουργήσει μια έκρηξη ενέργειας. Οι μύες ταχείας σύσπασης βασίζονται σε έναν τύπο παραγωγής ενέργειας που δεν απαιτεί τόσο πολύ οξυγόνο. Αυτοί οι μύες είναι σημαντικοί στα αθλήματα υψηλής ενέργειας, όταν η ανάγκη για μια έκρηξη δύναμης υπερβαίνει την ανάγκη για οξυγόνο.
Αλλά καθώς ένα άτομο γερνάει, αυτές οι μυϊκές ίνες ταχείας συστολής αρχίζουν να ατροφούν, καθιστώντας πιο δύσκολο να τρέξει ή να κολυμπήσει τόσο γρήγορα όσο οι νεότεροι ανταγωνιστές.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ενήλικες στη μέση ηλικία διαπρέπουν σε κατορθώματα αντοχής, όπως το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων και η ποδηλασία. Αυτές οι δραστηριότητες χρησιμοποιούν μυϊκές ίνες βραδείας συστολής, οι οποίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο οξυγόνο για την παραγωγή ενέργειας για συνεχείς μυϊκές συσπάσεις, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Οι μύες βραδείας σύσπασης μπορούν να αναπτυχθούν, ειδικά καθώς ένα άτομο συνεχίζει να προπονείται σε αθλήματα που βασίζονται σε μια πιο συνεχή μορφή ενέργειας.
Οι ηλικίες αιχμής για τις διάφορες μορφές σωματικής δραστηριότητας ποικίλλουν επίσης σημαντικά ανάλογα με το επίπεδο έντασης και την ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για την καλύτερη δυνατή απόδοση.
Ενώ είναι αλήθεια ότι οι εξαιρετικοί σπρίντερ και κολυμβητές είναι νεότεροι – γύρω στα μέσα της δεκαετίας των 20-, οι αθλητές αντοχής, όπως οι μαραθωνοδρόμοι, κορυφώνουν τη δραστηριότητά τους στις αρχές της δεκαετίας των 40.
Οι ενήλικες συνήθως φτάνουν στο αποκορύφωμά τους για την εκτέλεση ασκήσεων χαμηλής επιβάρυνσης, όπως η ιστιοπλοΐα και η ιππασία, στα 50 τους.
Η σκέψη μας ανάλογα με την ηλικία έχει τις δικές της κορυφαίες επιδόσεις
Στα τελευταία χρόνια ενός ατόμου, η δημιουργικότητα και η καινοτομία, χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι συχνά συνδέουν με τη νεότητα, μπορούν να φτάσουν στο αποκορύφωμά τους. Αλλά δεν κορυφώνονται όλες οι δεξιότητες στην ίδια ηλικία.
Οι ηλικίες στις οποίες οι άνθρωποι πιάνουν κορυφή σε διάφορες δεξιότητες, όπως η σκέψη «έξω από το κουτί» σε αναζήτηση δημιουργικών λύσεων, ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με την ηλικία, με τους μεγαλύτερους αλλά και τους νέους ενήλικες συχνά να διαπρέπουν.
Η δημιουργικότητα και η αθλητική ικανότητα συχνά συνδέονται με τη νεότητα. Οι νέοι διαθέτουν πλούσια φαντασία και ανοιχτά αυτιά στην ακρόαση διαφορετικών ανθρώπινων εμπειριών. Όμως ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών δείχνει ότι αυτός δεν είναι ένας αυστηρός κανόνας.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι είναι πιο ικανοί στην «πειραματική» σκέψη, η οποία αντανακλά χρόνια συσσωρευμένης γνώσης, εκπαίδευσης και εμπειρίας.
Οι πειραματικοί στοχαστές, των οποίων οι δεξιότητες κορυφώνονται στα μέσα της δεκαετίας των 50, είναι σε θέση να δημιουργήσουν πολλές δυνατότητες για μια σειρά διαφορετικών καταστάσεων σκεπτόμενοι «έξω από το κουτί». Αυτό συνήθως οδηγεί σε ευφάνταστες λύσεις σε προβλήματα.
Η πειραματική σκέψη είναι ιδιαίτερα σημαντική στον τομέα της επιστημονικής έρευνας, στον οποίο ο μέσος όρος ηλικίας κυμαίνεται γύρω στα 46 με 55 έτη.
Η επιστημονική έρευνα απαιτεί την εξέταση ενός ευρέος φάσματος δυνατοτήτων για την εξήγηση μιας υπόθεσης καθώς και τη δημιουργία νέων τρόπων για τη διεξαγωγή της έρευνας συνολικά.
Ένα άλλο πρότυπο δημιουργικής ή καινοτόμου σκέψης είναι γνωστό ως «εννοιολογική» σκέψη.
Βοηθά τους ανθρώπους να καταπιάνονται με αφηρημένες ιδέες και συλλογισμούς που βοηθούν στην επίλυση προβλημάτων και στη συνεκτίμηση μιας σειράς προοπτικών. Οι άνθρωποι συνήθως φτάνουν στο απόγειο των ικανοτήτων εννοιολογικής σκέψης γύρω στα 25.
Αν λοιπόν ο αριθμός των κεριών στην τούρτα γενεθλίων είναι μεγαλύτερος από τις ηλικίες των αθλητών και των επιστημόνων της πρώτης γραμμής, η Daily Μail λέει να μην απελπιζόμαστε, καθώς οι άνθρωποι μπορούν να κορυφώνουν σε έναν τομέα, ενώ πιθανότατα έχουν περιθώρια να εξελιχθούν περαιτέρω σε άλλον.
Have you hit your peak yet? It depends. “At every age, you are getting better at some things and worse at others.” https://t.co/Yn3eEnqPjk
— The Wall Street Journal (@WSJ) July 4, 2023
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
