Πολλές κλινικές μελέτες έχουν δείξει πως η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο θρομβωτικών επιπλοκών περιλαμβανομένου του εμφράγματος μυοκαρδίου, του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, της φλεβικής θρόμβωσης και ίσως της περιφερικής αρτηριακής νόσου.
Όπως αναφέρει η Ελληνική Εταιρεία Λιπιδιολογίας, Αθηροσκλήρωσης και Αγγειακής Νόσου (ΕΕΛΙΑ), η παχυσαρκία συνδέεται με μια γενικευμένη απορρύθμιση της μεταβολικής ομοιόστασης, οδηγώντας σε αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσλιπιδαιμία, αρτηριακή υπέρταση κ.λπ. Μεταξύ των πολλαπλών μεταβολικών μεταβολών που σχετίζονται με την παχυσαρκία, τα δύο κύρια άμεσα (ανεξάρτητα από άλλες μεταβολικές διαταραχές όπως υπέρταση, επιδείνωση λιπιδαιμικού προφίλ, σακχαρώδης διαβήτης κ.λπ.) παθοφυσιολογικά μονοπάτια κυρίως υπεύθυνα για τη σχετιζόμενη με την παχυσαρκία θρόμβωση είναι η χρόνια φλεγμονή και η μειωμένη ινωδόλυση.
Υπάρχει πληθώρα δεδομένων που συνηγορούν στο να κατατάξουμε την παχυσαρκία σαν μία συστηματική φλεγμονώδη νόσο. Η χρόνια υποκλινική φλεγμονή ενεργοποιείται από την έκκριση φλεγμονωδών κυτοκινών από τα λιπώδη κύτταρα, οδηγώντας σε συνάθροιση των μακροφάγων στο λιπώδη ιστό, τα οποία προοδευτικά αυξάνονται όσο αυξάνεται ο λιπώδης ιστός. Τα μακροφάγα ανευρίσκονται συχνότερα στο σπλαχνικό συγκριτικά με το υποδόριο λίπος.
Η ινωδόλυση είναι μία ιδιαίτερα σημαντική φυσιολογική λειτουργία που οδηγεί στη σωστή χρονικά αποδόμηση του ινώδους θρόμβου από την πλασμίνη. Ο ρυθμός ινωδόλυσης ρυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον αναστολέα του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου-1 (PAI-1), έναν αναστολέα πρωτεάσης ορού που εκκρίνεται από το αγγειακό ενδοθήλιο, το ήπαρ και το λιπώδη ιστό. Η έκφραση του ΡΑΙ-1 αυξάνεται στο σπλαχνικό λίπος στην παχυσαρκία. Σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε παχύσαρκους ασθενείς παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα ΡΑΙ-1, τα οποία μειώνονται με έντονες παρεμβάσεις στο τρόπο ζωής και απώλεια βάρους.
Κατά συνέπεια, η παχυσαρκία φαίνεται να συνδέεται μέσω πολλαπλών παθοφυσιολογικών μηχανισμών με αυξημένο κίνδυνο θρόμβωσης και ως εκ τούτου η απώλεια βάρους αποτελεί την κύρια στρατηγική ελάττωσης των συνεπειών της παχυσαρκίας.
Θρόμβωση: Ποιοι είναι οι πιο σοβαροί παράγοντες κινδύνου
Ένας θρόμβος αίματος στο πόδι ή στους πνεύμονες μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε ηλικία.
Τις περισσότερες φορές, η θρόμβωση είναι ασυμπτωματική, δηλαδή δεν υπάρχουν προειδοποιητικές ενδείξεις ή συμπτώματα.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς τους παράγοντες κινδύνου, αλλά και ό,τι μπορεί να προκαλέσει τον σχηματισμό ενός θρόμβου αίματος.
Τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για τη δημιουργία θρόμβωσης:
1. Η παραμονή στο νοσοκομείο για μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία είναι η αιτία για περισσότερο από τα δύο τρίτα όλων των περιπτώσεων θρομβώσεων στο πόδι. Αποτελεί συχνή και ύπουλη αιτία θανάτου στους νοσηλευόμενους ασθενείς, η οποία όμως μπορεί να προληφθεί σε μεγάλο ποσοστό.
2. Η χειρουργική επέμβαση, ιδιαίτερα στο ισχίο και στο γόνατο, αλλά και για την αντιμετώπιση του καρκίνου, εκθέτουν τον ασθενή σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
3. Η ακινησία για μεγάλο χρονικό διάστημα, λ.χ. η παραμονή στο κρεβάτι για ανάρρωση ύστερα από κάποια ασθένεια ή ατύχημα, ή τα πολύωρα αεροπορικά ταξίδια.
Για τις γυναίκες ειδικά, αυξημένος κίνδυνος θρόμβωσης υπάρχει όταν παίρνουν οιστρογόνα φάρμακα (όπως αντισυλληπτικά χάπια ή θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης), κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή όταν έχουν γεννήσει πρόσφατα – κυρίως όταν υπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η μεγάλη ηλικία (ένας 80χρονος διατρέχει πέντε έως έξι φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για θρόμβωση από έναν 40χρονο), το οικογενειακό ιστορικό και η παχυσαρκία.
Μελέτες δείχνουν ότι οι παχύσαρκοι με Δείκτη Μάζας Σώματος μεγαλύτερο από 30 διατρέχουν δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο φλεβικής θρομβοεμβολής σε σύγκριση με τους μη παχύσαρκους.
Αν ανήκετε στις ομάδες υψηλού κινδύνου, πρέπει να συνεννοηθείτε με τον γιατρό σας για τα μέτρα πρόληψης μιας πιθανής θρόμβωσης.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
