Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) επηρεάζει τους αεραγωγούς των πνευμόνων. Με την πάροδο του χρόνου καθιστά την αναπνοή όλο και πιο δύσκολη.
Οι βασικότεροι παράγοντες κινδύνου για την Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια είναι το κάπνισμα, η μακροχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση, η σκόνη, οι αναθυμιάσεις, οι χημικές ουσίες, οι γενετικοί παράγοντες κα.
Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) καθιστά δύσκολη την μεταφορά του αέρα μέσω των αεραγωγών και στους θύλακες. Με την ΧΑΠ οι αεραγωγοί στους πνεύμονες ερεθίζονται και διογκώνονται. Η ροή του αέρα μέσα και έξω από τους πνεύμονες μειώνεται. Λιγότερο οξυγόνο εισέρχεται στους ιστούς του σώματος και γίνεται όλο και πιο δύσκολη η αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα.
Με την άσκηση, «οι άνθρωποι μπορούν να εκτελέσουν περισσότερες δραστηριότητες με λιγότερη δύσπνοια», λέει η Δρ Carolyn Rochester, καθηγήτρια ιατρικής και διευθύντρια του Προγράμματος ΧΑΠ του Πανεπιστημίου Yale. «Βελτιώνει τη συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες και την ποιότητα ζωής», προσθέτει.
Αλλά δεν ταιριάζει οποιοδήποτε είδος άσκησης σε όλους. Είναι σημαντικό να ξεκινήσετε υπό την επίβλεψη ιατρών. Ένα ειδικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει άσκηση, και ονομάζεται πνευμονική αποκατάσταση, έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τα άτομα με ΧΑΠ. «Δεν μπορώ να θυμηθώ έναν ασθενή που να μην είπε ότι η πνευμονική αποκατάσταση τον ωφέλησε πολύ», λέει ο Δρ David Mannino, συνιδρυτής και επικεφαλής ιατρός του Ιδρύματος ΧΑΠ. «Τυπικά, εύχονται να το είχαν κάνει πριν από χρόνια», συμπληρώνει.
Τι δείχνει η έρευνα για την πνευμονική αποκατάσταση
Η έρευνα δείχνει ότι η πνευμονική αποκατάσταση είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, με μεγάλες βελτιώσεις στην αντοχή και την ποιότητα ζωής σε σύγκριση με τις συνθήκες των ανθρώπων πριν από το πρόγραμμα.
Η άσκηση προσφέρει πολλαπλά οφέλη που βελτιώνουν την ικανότητα συμμετοχής σε καθημερινές δραστηριότητες, όπως το μπάνιο, το ντύσιμο, τα ψώνια και το παιχνίδι με τα εγγόνια. Αν και η άσκηση ενός ασθενούς με ΧΑΠ δεν θα βελτιώσει την εσωτερική λειτουργία των πνευμόνων του, κάνει την αναπνοή και τις καθημερινές δραστηριότητες ευκολότερες αυξάνοντας την καρδιο-φυσική κατάσταση και ενισχύοντας τους μύες σε όλο το σώμα, ιδιαίτερα τα πόδια και τα χέρια, τονίζει η Rochester.
«Ειδικά με την αερόβια άσκηση, πραγματοποιούνται αλλαγές σε ορισμένα κύτταρα των μυών για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στη χρήση οξυγόνου», λέει η Kerry Stewart, φυσιολόγος άσκησης στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins που έχει εργαστεί με πολλούς ασθενείς με ΧΑΠ. Η Phyliss DiLorenzo, μια 66χρονη από το Jersey City, N.J., διαγνώστηκε με σοβαρή ΧΑΠ το 2013. Η ασθένεια παρενέβη στην ικανότητά της να είναι συνεπής στις συναντήσεις της ως σύμβουλος ψυχικής υγείας στο Μανχάταν. Αλλά ένα πρόγραμμα άσκησης βελτίωσε την αντοχή της, επιτρέποντάς της να συνεχίσει τις καθημερινές της δραστηριότητες. «Μπορώ να συνεχίσω τις καθημερινές μου δραστηριότητες, γνωρίζοντας ότι δεν θα μου κοπεί η αναπνοή», σημειώνει.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
