Ο Dr Ουίλιαμ Φράνκλαντ, o γιατρός «φαινόμενο» ηλικίας 106 ετών, φορώντας την αγαπημένη του γραβάτα, εξιστορεί τα πρώτα του βήματα έως σήμερα, σε ένα αφήγημα που ακόμα και οι παραγωγοί του Χόλιγουντ θα ζήλευαν.
Γεννήθηκε το 1912 και ξεκίνησε να σπουδάζει ιατρική τη δεκαετία του ’30. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν επί τρία χρόνια αιχμάλωτος πολέμου, ενώ μετά τον πόλεμο γύρισε πίσω στην Αγγλία και διδάχτηκε από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ, τον άνθρωπο που ανακάλυψε την πενικιλίνη.
Στη συνέχεια έγινε αλλεργιολόγος και εφηύρε ένα σύστημα (τη μέτρηση γύρης) με σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν τι είναι αυτό στην ατμόσφαιρα που τους δημιουργεί αλλεργία.
«Πολύ συχνά με ρωτάνε πώς κατάφερα να ζήσω τόσο πολύ» αναφέρει ο Ουίλιαμ Φράνκλαντ στο CNNi. «Εγώ τους απαντάω πως είναι απλά θέμα τύχης και τίποτα παραπάνω».
Ακόμη και στα 106 του χρόνια (και έξι μήνες όπως ο ίδιος συμπληρώνει) ο γιατρός συναντά και εξετάζει ασθενείς και περιστασιακά γράφει άρθρα σε περιοδικά. Λατρεύει να διαβάζει περί ιατρικής και να είναι ενημερωμένος για τον χώρο, στον οποίο έπαιξε και ο ίδιος σημαντικό ρόλο.
Εκτός από τη μακροζωία, κάτι που χαρακτηρίζει τον γιατρό Φράνκλαντ είναι η οξυδέρκειά του που παραμένει έως σήμερα υψηλή. Αυτή την περίοδο γράφει ένα βιβλίο σχετικά με το πώς ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη και το βασίζει στον χρόνο που πέρασε με τον Φλέμινγκ.
Ένας πρωτοπόρος στις αλλεργίες
Το 1952 στο νοσοκομείο St. Mary του Λονδίνου, ο γιατρός Ουίλιαμ Φράνκλαντ κατάφερε να κάνει γνωστή τη μέθοδό του για τις αλλεργίες, η οποία χρησιμοποιείται παγκοσμίως μέχρι και σήμερα. Τότε, για να τα καταφέρει, πειραματιζόταν στον εαυτό του…
«Είχα προκαλέσει αναφυλαξία στον εαυτό μου από ένα ζωύφιο. Σήμερα, δεν θα επιτρεπόταν σε κανέναν να κάνει ένα τέτοιο πείραμα. Τότε όμως, ήμουν αποφασισμένος να μάθω πώς αντιδρούσε ο οργανισμός μου σε κουνούπια, ψύλλους και άλλα πολλά».
«Το μυαλό μου είναι συνεχώς σε εγρήγορση»
Η «φθορά» των νοητικών ικανοτήτων με την πάροδο του χρόνου είναι κάτι που φοβούνται οι περισσότεροι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και αναπόφευκτη. Το να βρίσκεται το μυαλό σε εγρήγορση και επικεντρωμένο στη ζωή μπορεί πραγματικά να βοηθήσει στη δημιουργία νέων εγκεφαλικών κυττάρων και νευρικών συνδέσεων.
«Όταν γερνάς υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Είμαι πολύ μεγάλος για να πάω για τρέξιμο και γενικά για να κρατιέμαι σε φόρμα. Όμως, σίγουρα έχω το μυαλό μου σε εγρήγορση. Διαβάζω πολλά επιστημονικά κείμενα» αναφέρει ο Φράνκλαντ.
«Πιστεύω πως αυτό που με βοηθάει είναι πως έχω μία λογική ζωή. Δεν καπνίζω, δεν τρώω υπερβολικά και όσο μπορώ γυμνάζομαι. Να είστε ενεργητικοί σε ό,τι κι αν κάνετε».
