Ο παγκόσμιος εφοδιασμός τροφίμων απειλείται επειδή πολύ μεγάλο μέρος εξ αυτών που καταναλώνουμε, παράγεται σε λίγες χώρες και πολλές εκ των οποίων αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο την έλλειψη νερού. Αυτό είναι το συμπέρασμα τριών ανεξάρτητων μελετών που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα σύμφωνα με τους New York Times.
Μελέτη, που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Παγκόσμιων Πόρων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 1/4 των παγκόσμιων καλλιεργειών καλλιεργείται σε μέρη όπου η παροχή νερού είναι είτε περιορισμένη, είτε αναξιόπιστη ή και τελικά και τα δύο. Σε άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε από την Παγκόσμια Επιτροπή για τα Οικονομικά του Νερού, εξετάστηκαν τα δεδομένα με διαφορετικό τρόπο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων βρίσκεται σε περιοχές όπου η διαθεσιμότητα νερού προβλέπεται να μειωθεί ενώ τρίτη μελέτη, που δημοσιεύθηκε από την περιβαλλοντική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαπίστωσε ότι ακόμη και ορισμένα συνήθως υγρά μέρη της ηπείρου αντιμετωπίζουν μια τάση ξήρανσης.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς πως και οι τρεις μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως πρέπει άμεσα να γίνουν ενέργειες ώστε να προστατευθεί η κατανάλωση ύδατος. Αυτές οι διορθώσεις μπορούν να περιλαμβάνουν την απόφραξη διαρροών, τη μείωση της σπατάλης τροφίμων, την αποκατάσταση υγροτόπων και τον καθορισμό εταιρικών στόχων για τη βιώσιμη χρήση του νερού και άλλες.
Τι χρειαζόμαστε για το νερό
Στο ίδιο άρθρο των NYT, επίσης αναφέρεται πως η παγκόσμια επιτροπή κάλεσε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να «τιμολογήσουν σωστά το νερό», τονίζοντας χαρακτηριστικά πως: «Το νερό συχνά θεωρείται δεδομένο ως άφθονο δώρο από τη φύση, όταν στην πραγματικότητα είναι σπάνιο και δαπανηρό να παρέχεται στους χρήστες».
Και αν νομίζει κανείς πως υπάρχει ακόμα χρόνος, μάλλον κάνει λάθος, αφού οι πρώτες σημαντικές επιπτώσεις από την κακή διαχείριση και έλλειψη νερού έχουν αρχίσει να κάνουν εμφανή την παρουσία τους. Στη Βραζιλία, η ξηρασία έχει αυξήσει τις τοπικές τιμές των τροφίμων, αλλά έχει επίσης αυξήσει τις παγκόσμιες τιμές της ζάχαρης και του καφέ. Η Βραζιλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ζάχαρης στον κόσμο και ελέγχει περισσότερο από το ένα τρίτο της παγκόσμιας προσφοράς καφέ.
Σε αγροτικές «επαρχίες» της Κίνας, μια εξαιρετικά ξηρή περίοδος, ακολουθούμενη από εξαιρετικά έντονες βροχοπτώσεις, αύξησε την τιμή των λαχανικών που καταναλώνονται καθημερινά, ενώ στη νότια Αφρική, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες και η ξηρασία που προκλήθηκε από το καιρικό φαινόμενο Ελ Νίνιο κατέστρεψαν την κύρια καλλιέργεια δημητριακών της περιοχής, τον αραβόσιτο, οδηγώντας σε αυτό που τα Ηνωμένα Έθνη αυτή την εβδομάδα χαρακτήρισαν τη χειρότερη κρίση πείνας της περιοχής εδώ και δεκαετίες.
Στην ΕΕ, η λειψυδρία επηρεάζει το 30% του πληθυσμού κάθε χρόνο στις 27 χώρες της και αυτό αναμένεται να επιδεινωθεί καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, ανέφερε η περιβαλλοντική υπηρεσία του μπλοκ στη μελέτη της. Η γεωργία είναι ο μεγαλύτερος χρήστης νερού στην Ευρώπη και ταυτόχρονα είναι ένας από τους τομείς που είναι πιο ευάλωτοι στην λειψυδρία. Η ζέστη και η ξηρασία θέτουν ήδη σε κίνδυνο μια από τις πιο πολυπόθητες καλλιέργειες της Μεσογείου: τις ελιές.
Διατροφική αλυσίδα
Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Πόρων προειδοποίησαν για τις απειλές για τον αραβόσιτο, το ρύζι και το σιτάρι. Αυτά τα τρία δημητριακά παρέχουν τις περισσότερες από τις θερμίδες που καταναλώνουν σήμερα τα 8 δισ. άνθρωποι του κόσμου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 1/3 αυτών των καλλιεργειών καλλιεργούνται σε περιοχές όπου η παροχή νερού είναι ιδιαίτερα τεταμένη πλέον ή όπου τα πρότυπα βροχοπτώσεων είναι εξαιρετικά ακανόνιστα.
Δέκα χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, παράγουν σχεδόν τα 3/4 των πιο αρδευόμενων καλλιεργειών στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ζάχαρης, του σιταριού και του βαμβακιού. Τα 2/3 αυτών των καλλιεργειών αντιμετωπίζουν αυτό που το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Πόρων αποκάλεσε «υψηλά έως εξαιρετικά υψηλά επίπεδα υδατικού στρες».
Από τα όσα αναφέρονται παραπάνω στο άρθρο των NYT, καταλαβαίνει κανείς πως το υδατικό πρόβλημα είναι κρίσιμης σημασίας όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά παγκοσμίως. Το πόσο αργά είναι για να αναλάβουν δράσεις οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο… μάλλον το αναδεικνύουν τα αποτελέσματα των μελετών που δημοσιεύθηκαν.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
