Η παχυσαρκία δεν είναι ούτε αισθητικό πρόβλημα ούτε επιλογή καθώς ήδη στην Αρχαία Ελλάδα θεωρούταν ιατρική διαταραχή, ενώ σύμφωνα με τον Ιπποκράτη «Η παχυσαρκία δεν είναι απλά μια ασθένεια, αλλά ο προάγγελος άλλων». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) την έχει αναγνωρίσει ως ασθένεια, και την έχει κατατάξει ως παγκόσμια επιδημία από το 1997.
Μελέτες έχουν αποδείξει αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άλλων παθήσεων σε πάσχοντες από παχυσαρκία. Η παχυσαρκία οδηγεί σε κακή ποιότητα ζωής με το πέρασμα του χρόνου. Καρδιαγγειακά, αναπνευστικά και ορθοπαιδικά προβλήματα κάνουν ακόμα και τις πιο απλές καθημερινές ασχολίες να φαίνονται βουνό. Και τελικά η παχυσαρκία, σε συνδυασμό με τις παθήσεις που προκαλεί και την κακή ποιότητα ζωής, έχει αποτέλεσμα οι παχύσαρκοι να πεθαίνουν νέοι.
Πριν αναφέρουμε τις προσωπικές μας γνώμες για το χαρακτηρισμό της παχυσαρκίας, ας αναλύσουμε μερικούς ορισμούς.
Ορισμός της νόσου:
Κάθε μορφολογική ή λειτουργική μεταβολή από την κατάσταση που εξασφαλίζει σε ένα άτομο πλήρη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία’ Χρηστική προσέγγιση της νόσου= Ευεξία
Η παχυσαρκία, σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό είναι νόσος, αφού σε όλους τους πάσχοντες υπάρχει διαρκής έλλειψη του αγαθού της ευεξίας.
Φυσιοκρατικός ορισμός της νόσου σύμφωνα με τη φιλοσοφία της ιατρικής: “Κάθε ανώμαλη κατάσταση του οργανισμού που παρεκκλίνει από το φυσιολογικό”. Στην περίπτωση αυτή ως “φυσικό’ θεωρείται το “υγιές”. Υπάρχει ευρύτατα διαδεδομένη, από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους μέχρι τους Σχολαστικούς του Μεσαίωνα, ότι “φυσικό” = “υγιές” και “αφύσικο” = “νοσηρό”.
Το βάρος και η κατανομή του σωματικού λίπους αποτελούν βιολογικές παραμέτρους και τα φυσιολογικά τους όρια καθορίζονται από εκείνα τα επίπεδα που συνοδεύονται από τη μικρότερη νοσηρότητα και τη μικρότερη θνησιμότητα. Επομένως, ΔΜΣ (Δείκτης Μάζας Σώματος) >25 είναι “αφύσικος” και επομένως “νοσηρός”.
Ορισμός χρόνιας σωματικής νόσου:
“Μεγάλη χρονική διάρκεια, σημαντικός βαθμός σοβαρότητάς και δυσμενής επίδραση στη λειτουργικότητα του ατόμου ώστε να υπάρχει ανάγκη διαρκούς φροντίδας από τις υπηρεσίες υγείας’. Η καθημερινότητα, η παγκόσμια εμπειρία αλλά και σχεδόν το σύνολο των επιδημιολογικών μελετών υπογραμμίζουν τα μεγάλα ποσοστά επανάκτησης του σωματικού βάρους, μετά από οποιαδήποτε θεραπευτική μέθοδο. Αλλά και το θεραπευτικό κόστος της συν-νοσηρότητας της παχυσαρκίας είναι ασύλληπτα υψηλό σε όλες τις δυτικού τύπου κοινωνίες. Επομένως, η παχυσαρκία πληροί όλα τα κριτήρια του ορισμού της χρόνιας νόσου.
Τελικά, στη χώρα των καθοριστικών αποφάσεων, η Αμερικάνικη Ιατρική Ένωση, στην ετήσια συνάντηση του 2013, αναγνώρισε την παχυσαρκία ως “νόσο”, μια ενέργεια που σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει τους γενικούς γιατρούς και τις ασφαλιστικές εταιρείες για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και της συνοδού νοσηρότητας. Ένας επί πλέον λόγος για την απόφαση αυτή ήταν και η άμβλυνση του κοινωνικού στίγματος ότι η παχυσαρκία είναι απλώς αποτέλεσμα υπερφαγίας και μείωσης της σωματικής δραστηριότητας.
Στη χώρα μας, αν και στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση υπάρχει η διάγνωση “παχυσαρκία”, η φαρμακευτική θεραπεία δεν καλύπτεται, η δε χειρουργική θεραπεία καλύπτεται μόνο μερικώς (φαίνεται ότι αναγνωρίζεται ως ..μισονόσος).
Σήμερα, στην ταξινόμηση των νόσων ICD 10 η παχυσαρκία έχει αποκτήσει τους δικούς της κωδικούς ως κάτωθι:
Ε 66: Υπέρβαροι και παχύσαρκοι
Ε66.0: Υπερφαγική παχυσαρκία
Ε66.1: Παχυσαρκία απότοκος φαρμακευτικής θεραπείας
Ε66.2: Σοβαρή (κατηγορία ΙΙΙ) παχυσαρκία με σύνδρομο υποαερισμού.
Ε66.3: Υπέρβαροι
Ε66.8: Άλλα είδη παχυσαρκίας
Ε66.9: Παχυσαρκία απροσδιόριστης αιτιολογίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: “Παν μέτρον άριστον” Στην περίπτωση της τροφής, αυτή είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας. Χωρίς αυτή θα αποβιώσουμε, αλλά και η υπερφαγία έχει συχνά το ίδιο τελικό αποτέλεσμα. Όπως π.χ. συμβαίνει με το αλάτι: είναι απαραίτητο για τη ζωή αλλά η υπερβολική πρόσληψη αλατιού προκαλεί υπέρταση και καρδιοπάθειες. Όσον αφορά την παχυσαρκία, το πρόβλημα δεν είναι η φυσιολογική και απαραίτητη εναπόθεση λίπους, αλλά η υπερβολικά μεγαλύτερη, απότοκος της υπερφαγίας….
Τι παθήσεις προκαλεί η παχυσαρκία;
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, οφείλεται στο ότι παχύσαρκα άτομα, εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη (ορμόνη που ρυθμίζει το σάκχαρο αίματος).
Υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), που μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικά επεισόδια, στεφανιαία νόσο, έμφραγμα, και άλλα προβλήματα από καρδιά και νεφρούς.
Οστεοαρθρίτιδα μεγάλων αρθρώσεων, καθώς το επιπλέον βάρος επιταχύνει την καταστροφή των αρθρώσεων των ισχίων, γονάτων, καθώς και της σπονδυλικής στήλης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη άσκηση λόγω συμπτωμάτων, και άρα περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους.
Υπνική άπνοια, αναπνευστικά προβλήματα, λόγω διόγκωσης των μαλακών μορίων του ρινοφάρυγγα με αποτέλεσμα απόφραξη των αναπνευστικών οδών την ώρα του ύπνου, κακή ποιότητα ύπνου, εύκολη κόπωση κατά τη διάρκεια της ημέρας, και μακροχρόνια πιθανά αναπνευστικά προβλήματα.
Γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, λόγω αυξημένης πίεσης εντός της κοιλιάς με αποτέλεσμα δυσλειτουργία της βαλβίδας μεταξύ στομάχου και οισοφάγου. Υπολογίζεται ότι η παλινδρόμηση έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζεται στο 10-15% των παχύσαρκων οισοφάγος Barrett που είναι προκαρκινική κατάσταση.
Κατάθλιψη, λόγω κοινωνικού στιγματισμού, αποτυχημένων προσπαθειών απώλειας βάρους, ρατσισμού στην αγορά εργασίας. Οι ψυχολογικές διαταραχές στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγούν σε μεγαλύτερη υπερκατανάλωση τροφής ως παρηγοριά, και άρα περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους.
Υπογονιμότητα, το επιπλέον σωματικό βάρος ενέχεται στην πρόκληση πολυκυστικών ωοθηκών στις γυναίκες, και σε γενικότερες ορμονικές διαταραχές, ενώ στους άντρες εμφανίζεται στυτική δυσλειτουργία.
Ακράτεια ούρων, λόγω αυξημένης πίεσης εντός της κοιλιάς και αδυναμίας των μυών της πυέλου να ανταπεξέλθουν.
Καρκίνος, η παχυσαρκία αποτελεί αναγνωρισμένο παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαφόρων καρκίνων όπως παγκρέατος, παχέως εντέρου, οισοφάγου, ενδομητρίου.
Συμπέρασμα: Η παχυσαρκία είναι νόσος, χρόνια και νοσογόνος
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
