- Γράφει ο Κοσμάς Ζακυνθινός
Υψηλότερα κρούσματα αυτοκτονικού ιδεασμού καταγράφονται στην ιατρική κοινότητα σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, με το «ασθενές» φύλο να είναι εκτεθειμένο σε μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό CMAJ.
Οι συγγραφείς της έρευνας, Sarah Tulk και Joy Albuquerque αναδεικνύουν στο ενημερωτικό δελτίο τα πέντε στοιχεία σχετικά με τα κρούσματα αυτοκτονικού ιδεασμού στην κοινότητα των γιατρών, εξετάζοντας τις ψυχολογικές παραμέτρους αλλά και το «αποτύπωμα» που αφήνει στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.
Σύμφωνα με τα πέντε σημεία που επισημαίνονται στην τελευταία έκδοση του CMAJ:
1. Βασικός επαγγελματικός κίνδυνος για τους γιατρούς
Η αυτοκτονία, αυτοκτονικός ιδεασμός, είναι η μόνη αιτία θανάτου με υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης στους γιατρούς, από ότι στον γενικό πληθυσμό. Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, οι άντρες γιατροί διατρέχουν έως και 40% αυξημένη πιθανότητα να πεθάνουν από αυτοκτονία. Την ίδια στιγμή, ο κίνδυνος αυτός υπερδιπλασιάζεται στις γυναίκες γιατρούς.
2. Όπλο, δηλητηρίαση και αυτότραμαυτισμός τα πιο συνηθισμένα μέσα αυτοκτονίας
Η αυτοκτονία με όπλο αποτελεί τη συνηθέστερη μέθοδο στον γενικό πληθυσμό. Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα επιλέγει τη χρήση δηλητηρίου. Η αυξημένη συχνότητα δηλητηρίασης πιθανόν να οφείλεται στην εύκολη πρόσβαση που έχουν οι γιατροί. Τα ευρήματα των μελετών, όπως επισημαίνει το CMAJ, δείχνουν βενζοδιαζεπίνη, βαρβιτουρικά ή ηρεμιστικά φάρμακα στο αίμα τους.
3. Ο αυτοκτονικός ιδεασμός ξεκινά από την ιατρική σχολή
Πρόσφατη μετα-ανάλυση αποδεικνύει ότι ο επιπολασμός του αυτοκτονικού ιδεασμού μεταξύ φοιτητών ιατρικής σχολής ήταν 11%. Αναλύοντας χρονικά τα περιστατικά, το 7% των φοιτητών ανέφεραν περιστατικά αυτοκτονικού ιδεασμού τις τελευταίες 2 εβδομάδες, ενώ το 24% εξ αυτών στη διάρκεια του παρελθόντος έτους.
4. Καταγγελίες και συσχέτιση με αυτοκτονικό ιδεασμό
Πολυκεντρική μελέτη που συμμετείχαν περίπου 8.000 γιατροί από το Ηνωμένο Βασίλειο, αποδεικνύει ότι σε περιστατικά που υπήρχε (παλαιότερη ή τρέχουσα) καταγγελία επί του έργου ενός γιατρού, ήταν πολύ πιο πιθανή η ύπαρξη αυτοκτονικού ιδεασμού. Στις περιπτώσεις γιατρών που δεν υπήρχαν καταγγελίες σε βάρος τους, καταγράφεται αυτοκτονικός ιδεασμός στο 3% του δείγματος. Τα ποσοστά διαφοροποιούνται στις περιπτώσεις ενεργής – τρέχουσας καταγγελίας, που βρίσκεται δηλαδή σε εξέλιξη (9% δήλωσαν θετικοί). Όπως επίσης και στο 13% εξ αυτών που υπήρξε καταγγελία σε βάρος τους, κάποια στιγμή στο παρελθόν.
5. Αντιμέτωποι με αυξημένα εμπόδια σε πρόσβαση φροντίδας
Οι γιατροί με αυτοκτονικό ιδεασμό αντιμετωπίζουν επιπλέον εμπόδια στην πρόσβαση υπηρεσιών υποστήριξης, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Και οι δύο ομάδες αντιμετωπίζουν ισόβαθμα σχετικές ανησυχίες, που αφορούν τον στιγματισμό και την μειωμένη πρόσβαση σε ειδική φροντίδα. Ωστόσο, οι γιατροί έχουν ένα πρόσθετο βάρος ανησυχιών. Αφορά την εμπιστευτικότητα, τον φόβο διακρίσεων και την απουσία «προνομίων» (αυξήσεις, προαγωγές, κτλ) από τα νοσοκομεία που εργάζονται.
Podcast συνέντευξης με τους συγγραφείς της έρευνας CMAJ μπορεί να βρείτε πατώντας εδώ
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
