- Γράφει ο Γιώργος Σακκάς
Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία σχεδόν από τη δημιουργία της -και ακόμη περισσότερο από τη καθιέρωση του κοινού νομίσματος- παλεύει να βρει τα αναγκαία σημεία σύγκλισης μεταξύ των μελών της ώστε να κρατηθεί ζωντανή, κάποιες χώρες προσπαθούν να πετύχουν ένα κοινό «βηματισμό» στη συνεργασία τους με τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Εδώ και 3-4 χρόνια οι Κάτω Χώρες μαζί με την Αυστρία και πολύ πρόσφατα και την Ιρλανδία, οι Σκανδιναβικές, οι χώρες της Βαλτική και η ελληνικού ενδιαφέροντος σύμπραξη των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, προσπαθούν να συντονίσουν τις δράσεις τους προκειμένου να πετύχουν τιμές στα φάρμακα σε επίπεδα που να τα αντέχουν τα εθνικά συστήματα υγείας.
Παραμένοντας στην όπως αναφέραμε ελληνικού ενδιαφέροντος σύμπραξη των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου η οποία απαρτίζεται από την Ελλάδα και άλλα 9 κράτη μέλη της Ε.Ε. (Μάλτα, Ιταλία, Κύπρος, Ισπανία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβενία, Κροατία, Βουλγαρία), θα σημειώναμε ότι υπάρχει πολύ δρόμος ακόμη που θα πρέπει να διανυθεί.
Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται αισιόδοξη και μάλιστα ίσως να είναι από τις ελάχιστες χώρες από τον εν λόγω συνασπισμό που είναι τόσο αισιόδοξες. Προφανώς διότι προσβλέπει σε πολλά οφέλη από αυτή τη σύμπραξη. Από μία συντονισμένη «πίεση» προς τις φαρμακευτικές εταιρείες για την επίτευξη καλύτερων τιμών και έτσι να μην είναι ο κακός διαπραγματευτής που επιβάλλει μέτρα δραματικών επιβαρύνσεων προκειμένου να εξασφαλίζει φάρμακα.
Το αφήγημα της σύμπραξης…
Το αφήγημα της σύμπραξης του Ευρωπαϊκού Νότου δεν είναι σε καμία περίπτωση μια άστοχη προσπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει μια ομάδα χωρών, 160 εκατομμυρίων πολιτών οι οποίοι είναι δυνητικοί πελάτες των φαρμακευτικών. Όμως πόσο εύκολα μπορούν οι χώρες αυτές να πετύχουν τη σύγκληση που απαιτείται ώστε να έχουμε και τα πρώτα θετικά αποτελέσματα σε μια διευρυμένη διαδικασία διαπραγματεύσεων;
Σημειώνεται πως έχουν παρέλθει πάνω από 2 χρόνια όπου ακόμη γίνονται συζητήσεις ενώ μία χώρα… βαρέθηκε να αναμένει και αποχώρησε. Συγκεκριμένα η Ιρλανδία εγκατέλειψε τη συγκεκριμένη συμμαχία και εντάχθηκε σε μία άλλη, τη Beneluxa, δηλαδή τη διακρατική συμμαχία των Ολλανδίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου κι Αυστρίας. Όχι πως είναι πιο δυναμική η συγκεκριμένη συμμαχία, αλλά είναι λίγο παλιότερη και έχει επίσης να επιδείξει κάποια μικρά αποτελέσματα σε διαπραγματεύσεις με φαρμακευτικές.
Αυτό που λοιπόν προβληματίζει σχετικά με το αισιόδοξο εγχείρημα των διακρατικών συμμαχιών που στοχεύουν στην ενίσχυση της διαπραγματευτικής ισχύος απέναντι στις φαρμακοβιομηχανίες είναι το πότε θα έχουμε μια παγιωμένη κοινή στάση. Διότι κατά τη διάρκεια των διαπιστώνονται αρκετά νομικά κυρίως κολλήματα σχετικά με τον τρόπο που κάθε χώρα τιμολογεί. Κάποιες μάλιστα, κυρίως οι ισχυρότερες πετυχαίνουν καλές τιμές και από μόνες τους κι έτσι δεν πολυπιέζονται στο να συμπράξουν, αν και δηλώνουν θετικές.
Παραμένει στα σπάργανα
Εν κατακλείδι λοιπόν η Συμμαχία του Νότου την οποία ευαγγελίζεται ο Έλληνα Υπουργός Υγείας και πολύ καλά κάνει να θέλει να ελπίζει σε αυτή, δυο χρόνια μετά την επίσημη έναρξή της παραμένει στα σπάργανα. Και θα παραμείνει μάλλον για αρκετό καιρό παρά την έναρξη πιλοτικών διαπραγματεύσεων για νέα φάρμακα με κάποιες εταιρείες. Δεν είναι τυχαία μάλιστα η εκτίμηση του προέδρου του PhRMA Innovation Forum (PIF), κ. Μάκη Παπαταξιάρχη ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 6 χρόνια για να έχουμε αποτελέσματα ούτε η άποψη εκπροσώπου της Ολλανδικής Κυβέρνησης ο οποίος μάλιστα είχε και την ευθύνη της «μετακόμισης» του ΕΜΑ, ότι σε 10 χρόνια θα μπορούμε να έχουμε ένας πρώτο θετικό απολογισμό.
Ο Γιώργος Σακκάς είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Ναυτεμπορική
