- Γράφει η Τάνια Η. Μαντουβάλου
Όταν ήμουν μικρή ήμουν ένα παιδί κανονικό. Όχι χοντρό, ούτε πολύ αδύνατο, αλλά «τσουπωτό». Ωστόσο το bulling που υπέστην από ένα θείο μου καρδιολόγο στα εννέα μου χρόνια, όταν έγραψε σε ένα καρδιογράφημα «Τάνια Φουσκίδου», με έκανε από νωρίς να γίνω υποχόνδρια με τα κιλά μου.
Ευτυχώς δεν έπαθα ανορεξία, αλλά ούτε και έγινα παχύσαρκη, όπως ενδεχομένως να συνέβαινε σε κάποιο άλλο παιδί, που θα αντιδρούσε προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ωστόσο στην ενήλικη ζωή μου έπαθα το φαινόμενο ακορντεόν, καθότι ανήκω στους εννέα από τους δέκα, που εντός πενταετίας (μη σας πω και εντός του έτους δηλαδή) ξαναπαίρνουν τα κιλά που χάνουν, σύμφωνα τουλάχιστον με πρόσφατες μελέτες. Και γιατί αυτό; Γιατί πολύ απλά είμαι λιχούδα και τσοκοχόλικ, όπως λέμε και στη Μάνη, κι ενώ περνάω μεγάλα διαστήματα στέρησης των λατρεμένων μου «κακών» υδατανθράκων, στη συνέχεια πέφτω με τα μούτρα και σα να μην υπάρχει αύριο, σε ότι νωρίτερα με μεγάλο πόνο και πολύ δάκρυ, έχω τεχνηέντως αγνοήσει. Αυτοεκπληρούμενη προφητεία θα έλεγαν οι διατροφολόγοι που ενίοτε συνεντευξιάζω στο ραδιόφωνο, και όλο και περισσότεροι παραδέχονται ότι μέχρι ώρας δεν έχουν καταφέρει και πολλά πράγματα στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟχι μην παρεξηγηθώ. Δεν είμαι παχύσαρκη.
Γιατί παθαίνουμε το φαινόμενο ακορντεόν
Απλά κατά καιρούς παθαίνω υπερφαγία, για όλους αυτούς τους λόγους που παθαίνετε αρκετοί από εσάς, που με διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Είτε γιατί είδα κάτι στην τηλεόραση, μου γυάλισε και τρέχω πάραυτα στο περίπτερο να το δοκιμάσω, είτε γιατί καλύπτω συναισθηματικά κενά (όχι απαραίτητα του Μήτσου) είτε για την «αλητεία και την αντίδραση», γιατί έχω και τα νεύρα μου από 8 ετών. Ως εκ τούτου το πρόβλημα διαιωνίζεται και πολύ φοβούμαι ότι σε λίγα χρόνια δεν θα με σώζει κανένα μηχάνημα, ούτε καν από το διάστημα, από την χαλάρωση μέχρι πατώματος, που θα έχω υποστεί βαζοβγάζοντας δέκα κιλά σε σταθερή βάση και χαλαροξεκούραστα. Θα μου πείτε με σώζει το σπίνιν στο οποίο κατά καιρούς επιδίδομαι με μανία. Ναι οκ, αλλά το ακορντεόν δεν το θέλει ούτε η προστάτιδα της κυτταρίτιδας οσιομάρτυρας Αστέρω, και όπως με συμβουλεύουν όλοι, διατροφολόγοι και γιατροί ομορφιάς και ευεξίας, θα πρέπει να αλλάξω τη σχέση μου με το φαγητό και καταρχήν τη σκέψη μου με αυτό.
Το στρες δυσκολεύει τη διατήρηση της απώλειας βάρους
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο μυαλό και στην καρδιά με την προτεραιότητα φυσικά που κάθε άνθρωπος δίνει σε ένα από τα δύο. Και μέσα σε όλα παίζει και το στρες. Η μασκότ της εποχής. Η αιτία όλων των κακών τη σήμερον ημέρα. Ως προς την πρόσληψη βάρους, πρόσφατη έρευνα που έγινε στη Μ. Βρετανία από το 2012 έως το 2016, σε 2.500 άνδρες και γυναίκες άνω των 50 ετών, και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Obesity», επιβεβαίωσε ότι όσο πιο υψηλά επίπεδα κορτιζόλης (σσ η ορμόνη του στρες) υπάρχουν στον οργανισμό, τόσο αυξημένη είναι η πιθανότητα για παχυσαρκία, αλλά και αυξημένη περιφέρεια μέσης. Επίσης, η παρουσία υψηλών επιπέδων κορτιζόλης φάνηκε ότι συνδέεται με τη μακροχρόνια δυσκολία αντιμετώπισης της παχυσαρκίας.
Το να μαθαίνουμε να χάνουμε βάρος είναι σα να μαθαίνουμε οδήγηση
Και μετά από όλα αυτά πως θα σωθεί το «κορμί», ενδεχομένως να αναρωτιέστε. Εμ πάντα σώζεται το «κορμί» φτάνει να θέλει. Αρκεί να εκτιμά τη μεσογειακή διατροφή και τις ευεργετικές της ιδιότητες που μοιάζουν ατελείωτες. Εκτός από την απώλεια βάρους, ενδεικτικά να αναφέρω ότι δρα ευνοϊκά στην πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων, του διαβήτη και της υπέρτασης, ενώ αυξάνει την καλή χοληστερόλη. Επίσης ευνοεί την γενετήσια δράση, και τον ύπνο , ιδίως στις μεγάλες ηλικίες. Το «κορμί» πάντως σύμφωνα με ψυχολόγους διατροφής, καλό θα είναι όταν θέλει να χάσει κιλά, να ακούει τα σήματα του σώματος του. Πότε πεινάει και πότε δεν πεινάει. Όποτε πεινάει να τρώει, όποτε δεν πεινάει, να ψάχνει γιατί θέλει να τρώει. Κι ενδεχομένως όταν βρει αυτούς τους λόγους, να μπορέσει και να αδυνατίσει. Μέχρι να τους βρει όμως-γιατί χρειάζεται και κάποιες συνεδρίες- κατά προτίμηση να το ράβει ή να τρώει κάτι ολιγοθερμιδικό, αν δεν μπορεί να αντισταθεί. Στη διατήρηση του βάρους πάντως οι ειδικοί μας λένε να προτιμούμε πρωτεϊνική διατροφή, γιατί με αυτήν πεινάμε λιγότερο. Επισημαίνουν μάλιστα ότι το χρονικό διάστημα της συντήρησης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον αντίστοιχο με αυτό της δίαιτας, αν όχι μεγαλύτερο, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνουν σαφώς και στην άσκηση, όχι μόνο για την καύση του λίπους στην αρχική φάση, αλλά και αργότερα στη φάση της συντήρησης. Η φράση πάντως που έχει σφηνωθεί στο ξανθό, με ότι αυτό δεν συνεπάγεται σγουρό ανταυγωτό μου κεφάλι, είναι : «Το να μαθαίνουμε να χάνουμε βάρος είναι σα να μαθαίνουμε να οδηγούμε». Αν δεν μάθουμε να οδηγούμε, ό,τι αυτοκίνητο και να έχουμε, ποτέ δεν θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Αν όμως ξέρουμε να «οδηγούμε», δηλαδή να σκεφτόμαστε και να τρεφόμαστε σωστά, και το πιο «αργό αυτοκίνητο» να έχουμε, τον πιο αργό μεταβολισμό, θα φτάσουμε στον προορισμό μας, έστω και πιο αργά.
*Η Τάνια Η. Μαντουβάλου είναι συντάκτρια υγείας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αρθρογραφεί στο περιοδικό «Πρακτορείο» και παρουσιάζει κάθε ΣΚ την εκπομπή «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ» στο Πρακτορείο 104,9 FM
