Στην έγκριση της δραστικής ουσίας οφατουμουμάμπη -της Novartis- προχώρησε ο FDA, για την πρώτη και μοναδική αυτοχορηγούμενη θεραπεία που στοχεύει τα Β-κύτταρα για ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση
Η Novartis ανακοίνωσε ότι ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (FDA) ενέκρινε την οφατουμουμάμπη ως ένεση για υποδόρια χρήση για την για την θεραπεία ενηλίκων ασθενών με υποτροπιάζουσες μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας, περιλαμβανομένων του κλινικά μεμονωμένου συνδρόμου, της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας μορφής της νόσου, καθώς και της ενεργού δευτεροπαθώς προϊούσας νόσου, σε ενήλικες ασθενείς.
Η οφατουμουμάμπη είναι μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων, η οποία δοσολογείται και χορηγείται με ακρίβεια, έχει καταδείξει ανώτερη αποτελεσματικότητα και παρόμοιο προφίλ ασφάλειας σε σύγκριση με την τεριφλουνομίδη και αποτελεί θεραπευτική επιλογή πρώτης γραμμής για ασθενείς με RMS. Η οφατουμουμάμπη είναι η πρώτη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων, για αυτοχορήγηση κατ’ οίκον. Χορηγείται μία φορά το μήνα, με τη βοήθεια της συσκευής αυτόματης ένεσης τύπου πένας Sensoready.
«Αυτή η έγκριση είναι ένα θαυμάσιο νέο για τους ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση. Στις κλινικές μελέτες, αυτή η πρωτοποριακή θεραπεία οδήγησε σε μεγάλη μείωση των νέων εγκεφαλικών βλαβών, μειώνοντας τις υποτροπές και επιβραδύνοντας την προοδευτικότητα της υποκείμενης νόσου1», είπε ο καθηγητής κ. Stephen L. Hauser, Διευθυντής του Ινστιτούτου Νευροεπιστημών Weill του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο (UCSF) και συμπροεδρεύων της οργανωτικής επιτροπής των μελετών ASCLEPIOS I και II.
«Χάρις στο ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας και το καλώς ανεκτό σχήμα μηνιαίων ενέσεων, οι ασθενείς μπορούν να αυτοχορηγήσουν τη θεραπεία στο σπίτι τους, αποφεύγοντας τις επισκέψεις στο κέντρο έγχυσης».
Διατήρηση της νευρολογικής λειτουργίας
Ένας από τους στόχους κατά τη διαχείριση της RMS είναι η διατήρηση της νευρολογικής λειτουργίας ώστε να επιβραδυνθεί η επιδείνωση της αναπηρίας. Παρόλο που οι νοσοτροποποιητικές θεραπείες (DMT) που είναι διαθέσιμες για την αντιμετώπιση της RMS είναι αρκετές, τα περισσότερα άτομα με RMS συνεχίζουν να παρουσιάζουν ενεργότητα της νόσου. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, η πρώιμη έναρξη θεραπείας υψηλής αποτελεσματικότητας έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει τις μακροπρόθεσμες εκβάσεις στους ασθενείς με RMS6.
«Η πολλαπλή σκλήρυνση (MS) είναι μια σύνθετη νόσος, και η ανταπόκριση σε μια νοσοτροποποιητική θεραπεία θα ποικίλει μεταξύ των διαφόρων ατόμων», είπε ο Bruce Bebo, PhD, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας για την MS για τον τομέα της Έρευνας. «Το γεγονός αυτό καθιστά σημαντική τη διάθεση ενός εύρους θεραπειών με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης και οδούς χορήγησης. Χαιρόμαστε πολύ που διαθέτουμε μια επιπλέον επιλογή που έχει εγκριθεί για για την θεραπεία ενηλίκων ασθενών με υποτροπιάζουσες μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ) S».
Πολλαπλή σκλήρυνση: θεραπείες έναντι των Β-κυττάρων
Οι θεραπείες έναντι των Β-κυττάρων, οι οποίες συνδέονται στα Β-κύτταρα που σχετίζονται με την ενεργότητα της νόσου στην MS και μειώνουν τον αριθμό τους, είναι παραδοσιακά διαθέσιμες κυρίως σε νοσοκομεία ή κέντρα έγχυσης θεραπευτικών αγωγών, γεγονός το οποίο μπορεί να αυξήσει το κόστος που επιβαρύνει το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ενώ επιβαρύνει και τον τρόπο ζωής ορισμένων ασθενών. Η οφατουμουμάμπη προσφέρει στους ασθενείς την ευελιξία της αυτοχορήγησης, χάρις στη μηνιαία υποδόρια χορήγηση της δόσης, χωρίς να απαιτείται προκαταρκτική φαρμακευτική αγωγή, εξαλείφοντας την ανάγκη μετάβασης σε κέντρο έγχυσης. Τα θετικά αποτελέσματα που προέκυψαν από τη μελέτη APLIOS—μια ανοικτή μελέτη Φάσης ΙΙ για τον προσδιορισμό της βιοϊσοδυναμίας της υποδόριας χορήγησης της οφατουμουμάμπης μέσω προγεμισμένης σύριγγας και μέσω συσκευής τύπου πένας Sensoready σε ασθενείς με RMS—και των μελετών ASCLEPIOS I & II, φάσης ΙΙΙ δείχνουν ότι η οφατουμουμάμπη είναι μια εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπεία κατά των Β-κυττάρων, η οποία προσφέρεται για εύκολη αυτοχορήγηση κατ’ οίκον.
Οφατουμουμάμπη: Ουσιαστική θεραπευτική επιλογή
«Στη Novartis, δεν επαναπαυόμαστε στους διαθέσιμους τρόπους αντιμετώπισης και αγωνιζόμαστε για να προσφέρουμε την καλύτερη θεραπευτική επιλογή στους ασθενείς», είπε η κ. Marie-France Tschudin, Πρόεδρος της Novartis Pharmaceuticals.
«Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των ασθενών με RMS, η οφατουμουμάμπη συνιστά μια ουσιαστική θεραπευτική επιλογή. Παρέχει τόσο υψηλή αποτελεσματικότητα όσο και ασφάλεια, δίνοντας στους ασθενείς τη δυνατότητα να έχουν περισσότερη ελευθερία στη διαχείριση της νόσου τους. Η ανάπτυξη της οφατουμουμάμπης είναι ένα λαμπρό παράδειγμα της αφοσίωσής μας. Καθώς και των γνώσεων και της κατανόησης που διαθέτουμε για την πολλαπλή σκλήρυνση. Στοιχεία που μας επέτρεψαν να αναπτύξουμε μια στοχευμένη θεραπεία. Έχει τη δύναμη να βελτιώσει σημαντικά τις εκβάσεις και την εμπειρία των ασθενών».
Η οφατουμουμάμπη εγκρίθηκε για πρώτη φορά από τον FDA το 2009 για την αντιμετώπιση της χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας (CLL). Ως ενδοφλέβια έγχυση υψηλής δόσης, που χορηγείται από επαγγελματία υγείας. Κατόπιν, η οφατουμουμάμπη αποτέλεσε το αντικείμενο διερεύνησης σε ένα εντελώς καινούργιο πρόγραμμα ανάπτυξης για την RMS. Δεδομένου ότι είναι γνωστό ότι τα Β-κύτταρα διαδραματίζουν έναν κρίσιμο ρόλο στην εκδήλωση αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως η MS7.
Στο πρόγραμμα κλινικής ανάπτυξης για την οφατουμουμάμπη στην RMS που διήρκεσε 10 έτη συμμετείχαν περισσότεροι από 2.300 ασθενείς από ολόκληρο τον κόσμο. Στο πλαίσιο διεξοδικών μελετών που ήταν αντιπροσωπευτικές του μεγάλου εύρους του πληθυσμού των ασθενών. Βρέθηκε ότι η οφατουμουμάμπη ενεργεί μέσω ενός διακριτού μηχανισμού δράσης. Καθώς και ότι το θεραπευτικό σχήμα (οι δόσεις)—που έχει σχεδιαστεί ειδικά για την RMS—διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην έκβαση. Πρόκειται για διαφορετικό δοσολογικό σχήμα και διαφορετική οδό χορήγησης από αυτά που έχουν εγκριθεί στο παρελθόν για την ένδειξη της CLL.
Τα αποτελέσματα μελέτης για την Πολλαπλή Σκλήρυνση
Η έγκριση της οφατουμουμάμπης βασίζεται σε αποτελέσματα των μελετών ASCLEPIOS I και II Φάσης ΙΙΙ. Στις μελέτες η οφατουμουμάμπη κατέδειξε ανωτερότητα έναντι της τεριφλουνομίδης. Μείωσε σημαντικά τον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπών (ARR, πρωτεύον καταληκτικό σημείο), την τρίμηνη επιβεβαιωμένη εξέλιξη της αναπηρίας (CDP). Καθώς και τον αριθμό των ενισχυόμενων με γαδολίνιο (Gd+) βλαβών T1 και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T21. Τα αποτελέσματα αυτών των δύο μελετών δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο τεύχος της ιατρικής επιθεώρησης The New England Journal of Medicine με ημερομηνία 6 Αυγούστου 2020.
Η οφατουμουμάμπη διατίθεται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Βρίσκεται σε εξέλιξη υποβολή επιπλέον φακέλων σε ολόκληρο τον κόσμο. Η έγκριση των ρυθμιστικών αρχών στην Ευρώπη για την οφατουμουμάμπη αναμένεται το δεύτερο τρίμηνο του 2021.
*Ο χρόνος διάθεσης ενδεχομένως ποικίλει καθώς οι επαγγελματίες υγείας εντάσσουν την οφατουμουμάμπη στην πρακτική τους.
Σχετικά με τις μελέτες ASCLEPIOS I και II
Οι μελέτες ASCLEPIOS I και II είναι δίδυμες, πανομοιότυπου σχεδιασμού, ευέλικτης διάρκειας (έως και 30 μήνες). Διπλά τυφλές, τυχαιοποιημένες, πολυκεντρικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ, για την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της οφατουμουμάμπης σε μηνιαίες υποδόριες ενέσεις των 20 mg. Έναντι της τεριφλουνομίδης σε από του στόματος χορηγούμενα άπαξ ημερησίως δισκία των 14 mg σε ενήλικες με RMS. Στις μελέτες ASCLEPIOS I και II εντάχθηκαν 1.882 ασθενείς με MS, ηλικίας μεταξύ 18 και 55 ετών. Με βαθμολογία στη Διευρυμένη Κλίμακα Κατάστασης Αναπηρίας (Expanded Disability Status Scale, EDSS) μεταξύ 0 και 5,51.
Οι μελέτες διεξήχθησαν σε περισσότερα από 350 ερευνητικά κέντρα σε 37 χώρες10. Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε σημαντική μείωση του ARR κατά 51% (0,11 έναντι 0,22). Και κατά 59% (0,10 έναντι 0,25) σε σύγκριση με την τεριφλουνομίδη (P<0,001 και στις δύο μελέτες) στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα (πρωτεύον καταληκτικό σημείο). Η οφατουμουμάμπη εμφάνισε επίσης μείωση 34,4% του σχετικού κινδύνου (P=0,002) της τρίμηνης εξέλιξης αναπηρίας CDP σε σύγκριση με την τεριφλουνομίδη. Σε προκαθορισμένη μετα-ανάλυση, όπως ορίζεται στις μελέτες ASCLEPIOS.
Η οφατουμουμάμπη εμφάνισε σημαντική μείωση τόσο των Gd+ βλαβών T1 όσο και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T2. Μείωσε σημαντικά τόσο τις Gd+ βλάβες T1 (σχετική μείωση 98% και 94% στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, P<0,001 και στις δύο) όσο και τις νέες ή διευρυμένες βλάβες T2 (σχετική μείωση 82% και 85% στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, P<0,001 και στις δύο) έναντι της τεριφλουνομίδης.
Πολλαπλή σκλήρυνση: Προφίλ ασφάλειας
Η οφατουμουμάμπη είχε παρόμοιο προφίλ ασφάλειας με την τεριφλουνομίδη. Η συχνότητα των σοβαρών λοιμώξεων και κακοηθειών να είναι επίσης παρόμοια και στις δύο ομάδες ασθενών. Οι συχνότερα παρατηρούμενες ανεπιθύμητες αντιδράσεις με την οφατουμουμάμπη (επίπτωση μεγαλύτερη από 10%) ήταν η λοίμωξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού. Η κεφαλαλγία, οι σχετιζόμενες με την ένεση αντιδράσεις και οι τοπικές αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης.
Μια ξεχωριστή post hoc ανάλυση κατέδειξε ότι η οφατουμουμάμπη μπορεί ενδεχομένως να παρεμποδίσει τη νέα ενεργότητα της νόσου σε ασθενείς με RMS. Συγκεκριμένα, έδειξε ότι η πιθανότητα απουσίας ένδειξης ενεργότητας της νόσου (NEDA-3: χωρίς υποτροπές, χωρίς βλάβες στην MRI και χωρίς επιδείνωση της αναπηρίας συνδυαστικά) με την οφατουμουμάμπη έναντι της τεριφλουνομίδης ήταν >3 φορές μεγαλύτερη κατά το πρώτο έτος (μήνες 0–12: 47,0% έναντι 24,5% των ασθενών, P<0,001) και >8 φορές μεγαλύτερη κατά το δεύτερο έτος (μήνες 12–24: 87,8% έναντι 48,2% των ασθενών, P<0,001).
Συνολικά, η οφατουμουμάμπη, ένα αντίσωμα που στοχεύει τα CD20 θετικά B-κύτταρα, κατέδειξε ανώτερη αποτελεσματικότητα. Όπως και προφίλ ασφάλειας με ποσοστά λοιμώξεων παρόμοια με της τεριφλουνομίδης.
Σχετικά με τη μελέτη APLIOS
Η μελέτη APLIOS είναι μια ανοικτή μελέτη βιοϊσοδυναμίας Φάσης ΙΙ. Είχε διάρκεια 12 εβδομάδων, για τον προσδιορισμό της έναρξης της μείωσης των Β-κυττάρων με υποδόριες μηνιαίες ενέσεις της οφατουμουμάμπης και της βιοϊσοδυναμίας της υποδόριας χορήγησης της οφατουμουμάμπης μέσω προγεμισμένης σύριγγας—όπως χρησιμοποιείται στις μελέτες ASCLEPIOS I και ΙΙ—και της συσκευής τύπου πένας Sensoready σε ασθενείς με RMS. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ανάλογα με τη συσκευή και το σημείο της ένεσης, περιλαμβανομένων της κοιλιακής χώρας και του μηρού. Η μείωση των Β-κυττάρων μετρήθηκε εννέα φορές σε διάρκεια 12 εβδομάδων. Και ο αριθμός των Gd+ βλαβών αξιολογήθηκαν κατά την αρχική εκτίμηση και στις 4, 8 και 12 εβδομάδες.
Ανεξάρτητα από τη συσκευή ή το σημείο της ένεσης, οι υποδόριες μηνιαίες ενέσεις οφατουμουμάμπης των 20 mg οδήγησαν σε ταχεία, σχεδόν πλήρη και διατηρούμενη μείωση των Β-κυττάρων. Το ποσοστό των ασθενών με συγκεντρώσεις Β-κυττάρων <10 κύτταρα/μL ήταν >65% μέχρι την ημέρα 7 μετά την πρώτη ένεση, 94% μέχρι την Εβδομάδα 4 και διατηρήθηκε >95% σε όλες τις ακόλουθες ενέσεις. Η θεραπεία με οφατουμουμάμπη μείωσε τον μέσο αριθμό των Gd+ βλαβών. Σε σχέση με την αρχική εκτίμηση (1,5) σε 0,8, 0,3 και 0,1 τις εβδομάδες 4, 8 και 12, αντίστοιχα. Το ποσοστό των ασθενών που δεν εμφάνιζαν Gd+ βλάβες κατά τα αντίστοιχα χρονικά σημεία ήταν 66,5%, 86,7% και 94,1%, αντίστοιχα.
Σχετικά με την οφατουμουμάμπη (παλαιότερα γνωστή ως OMB157)
Η οφατουμουμάμπη είναι μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων, η οποία δοσολογείται και χορηγείται με ακρίβεια. Προσφέρει την ευελιξία της αυτοχορήγησης σε ασθενείς με RMS. Πρόκειται για ένα μονοκλωνικό αντίσωμα (mAb) κατά του CD20 για αυτοχορήγηση με υποδόρια ένεση μία φορά τον μήνα1,3. Οι αρχικές δόσεις της οφατουμουμάμπης χορηγούνται τις εβδομάδες 0, 1 και 2. Ενώ η πρώτη ένεση πραγματοποιείται με την καθοδήγηση ενός επαγγελματία υγείας.
Όπως φαίνεται σε προκλινικές μελέτες, η οφατουμουμάμπη πιστεύεται ότι δρα μέσω της σύνδεσής της σε έναν διακριτό επίτοπο του μορίου CD20. Επάγοντας ισχυρή λύση και μείωση των Β-κυττάρων. Ο εκλεκτικός μηχανισμός δράσης και η υποδόρια χορήγηση της οφατουμουμάμπης καθιστά εφικτή την απελευθέρωσή της με ακρίβεια στους λεμφαδένες. Εκεί όπου απαιτείται μείωση των Β-κυττάρων. Ενώ σε κλινικές μελέτες έχει δειχθεί ότι μπορεί ενδεχομένως να διατηρεί τα Β-κύτταρα του σπληνός. Η χορήγηση της οφατουμουμάμπης σε μηνιαίες δόσεις επιτρέπει επίσης την ταχύτερη αναπλήρωση των Β-κυττάρων και προσφέρει περισσότερη ευελιξία. Η οφατουμουμάμπη αναπτύχθηκε αρχικά από την Genmab και παραχωρήθηκε με άδεια στην GlaxoSmithKline. Η Novartis απέκτησε τα δικαιώματα της οφατουμουμάμπης για όλες τις ενδείξεις, περιλαμβανομένης της RMS, από την GlaxoSmithKline τον Δεκέμβριο του 2015.
Σχετικά με την πολλαπλή σκλήρυνση
Η πολλαπλή σκλήρυνση (MS) είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή της μυελίνης και την αξονική βλάβη στον εγκέφαλο, το οπτικό νεύρο και το νωτιαίο μυελό.
Η MS, η οποία προσβάλλει περίπου 2,3 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως15, διακρίνεται σε τέσσερις κύριες μορφές: το κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα διαλείπουσα MS (RRMS), τη δευτεροπαθώς προϊούσα MS (SPMS) και την πρωτοπαθώς προϊούσα MS (PPMS)16. Η διάκριση αυτή γίνεται με βάση την εκδήλωση υποτροπών στους ασθενείς (σαφώς ορισμένες οξείες φλεγμονώδεις επιθέσεις επιδεινούμενης νευρολογικής λειτουργίας) ή/και την εμφάνιση εξέλιξης της νευρολογικής βλάβης και της αναπηρίας από την έναρξη της νόσου.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
