- Γράφει ο Κοσμάς Ζακυνθινός
Επιτυγχάνει τον κύριο στόχο της μελέτης Φάσης ΙΙΙ το πειραματικό φάρμακο κατά της οστεοαρθρίτιδας που αναπτύσσεται από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις Pfizer Inc και η Eli Lilly, αποτελώντας δυνητικά ασφαλέστερη εναλλακτική λύση σε σχέση με τα οπιοειδή.
Η θεραπεία με τη δραστική tanezumab, αποτελεί μια νέα ερευνητική κατηγορία φαρμάκων για την καταστολή του πόνου. Το tanezumab είναι ένας αναστολέας του νευρικού αυξητικού παράγοντα (nerve growth factor – NGF), κατά του χρόνιου πόνου που σχετίζεται με την οσφυαλγία και την οστεοαρθρίτιδα.
Η κατάχρηση οπιοειδών λαμβάνει επιδημικές διαστάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναγκάζοντας τη βιομηχανία να αναζητήσει λιγότερο εθιστικές και ασφαλέστερες επιλογές για ασθενείς που θέλουν να καταστείλουν το χρόνιο πόνο.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, οι ασθενείς που λάμβαναν δύο δόσεις του φαρμάκου tanezumab, έδειξαν στατιστικά σημαντική βελτίωση της φυσικής λειτουργίας σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, ικανοποιώντας και τους στόχους της μελέτης.
Τα προκαταρκτικά δεδομένα ασφάλειας έδειξαν ότι το φάρμακο ήταν γενικά ανεκτό στους ασθενείς, με μόνο το 1% των ασθενών να διακόπτουν τη θεραπεία λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών.
Τα επίπεδα του NGF είναι αυξημένα στις φλεγμονώδεις καταστάσεις ή στις καταστάσεις χρόνιου πόνου. Το φάρμακο δρα αναστέλλοντας εκλεκτικά τον NGF εμποδίζοντας τη νευρομεταβίβαση του πόνου από την περιφέρεια στο νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας, που επηρεάζει περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα συμπτώματα…
Η οστεοαρθρίτιδα, είναι η πιο συχνή μορφή βλάβης των αρθρώσεων. Είναι χρόνια, μη αναστρέψιμη και η μορφή της κυμαίνεται από ήπια μέχρι πολύ σοβαρή. Χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή καταστροφή του χόνδρου και στη συνέχεια του οστού της άρθρωσης που οδηγεί σε πόνο, δυσκαμψία, διόγκωση και τέλος απώλεια κινητικότητας της.
Στις φυσιολογικές αρθρώσεις ένα στρώμα λείου χόνδρου καλύπτει τις επιφάνειες των οστών. Αυτό το στρώμα προσφέρει προστασία των οστών από τις τριβές και διευκολύνει την κίνηση της κάθε άρθρωσης. Στην οστεοαρθρίτιδα, ο χόνδρος χάνει σταδιακά την ελαστικότητά του και καταστρέφεται ευκολότερα από τραυματισμούς. Το πότε και σε ποια έκταση θα συμβεί αυτό καθορίζεται κυρίως από γενετικούς παράγοντες, την βαρύτητα του τραύματος καθώς και άλλες αιτίες. Καθώς προχωρά η καταστροφή του χόνδρου, αλλάζει και το οστούν της άρθρωσης που γίνεται παχύτερο και παρουσιάζει προσεκβολές που λέγονται «οστεόφυτα». Μπορεί να παρουσιαστούν μικρές κύστεις στο οστούν της άρθρωσης ή μικρά κομμάτια χόνδρου να βρεθούν μέσα στο χώρο σαν «ελεύθερα σώματα». Τέλος ο υμένας που περιβάλλει και προστατεύει την άρθρωση, φλεγμαίνει και παράγει ουσίες που προκαλούν περαιτέρω καταστροφή της άρθρωσης. Φυσιολογικά στην άρθρωση παράγεται μια μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού που χρησιμεύει σαν λιπαντικό και σαν τροφή για τον χόνδρο. Στην οστεοαρθρίτιδα έχουμε παραγωγή μεγάλης ποσότητας «υγρού» που όμως έχει μειωμένη προστατευτική και θρεπτική ικανότητα. Παράλληλα με τον πόνο και την καταστροφή της άρθρωσης έχουμε μειωμένη κινητικότητα και οι μύες που περιβάλλουν την άρθρωση γίνονται ασθενέστεροι και σιγά – σιγά ατροφούν. Αυτό προκαλεί μεγαλύτερο πόνο και στη συνέχεια η σταθερότητα και ο βηματισμός γίνονται όλο και πιο δύσκολα.
