Σημαντική αύξηση στα περιστατικά σακχαρώδους διαβήτη παρατηρείται στη χώρα μας, καθώς σύμφωνα με στοιχεία της ΗΔΙΚΑ το 12% του πληθυσμού έχει τη νόσο και συγκεκριμένα 1.193.003 άτομα είναι ήδη διαγνωσμένα.
ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTERsdf
Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 σημειώνεται μία αύξηση της τάξης του 15% από πέρυσι, με περίπου 3000 νέα περιστατικά , ενώ στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, τα νέα περιστατικά είναι 104.000. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η αύξηση της τάξης του 16% στο σακχαρώδη διαβήτη κύησης, με 21.000 περιστατικά φέτος, 3000 περισσότερα, από το περασμένο έτος. Επίσης 600.000 άτομα νοσούν, αλλά δεν το γνωρίζουν Τα στοιχεία παραθέτει σε συνέντευξη που παραχωρεί στο Πρακτορείο Fm και στη δημοσιογράφο Τάνια Μαντουβάλου, ο Πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ (Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη) Χρήστος Δαραμήλας, ενόψει της Παγκόσμιας μέρας Διαβήτη στις 14 Νοεμβρίου.
Μετακύλιση δαπανών για μείωση του clawback
Ο ετήσιος προϋπολογισμός για τα φάρμακα δεν φτάνει, γιατί δεν αφαιρούνται από το σύστημα προϊόντα προηγούμενης τεχνολογίας και γίνονται δαπάνες χωρίς λόγο, λέει ο κ. Δαραμήλας, επισημαίνοντας ότι μία καλή λύση είναι να διατίθενται νέας τεχνολογίας προϊόντα, τα οποία περνάνε και από διαπραγμάτευση, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλότερη τιμή από τα παλιά.
«Συνεπώς θα πρέπει να αφαιρεθούν από το πλάνο της πολιτικής ηγεσίας τα παλιά προϊόντα, τα παλιά φάρμακα τα παλιά ιατροτεχνολογικά προϊόντα, ώστε να υπάρχει μία διαθεσιμότητα οικονομικών πόρων που θα διατεθούν στα νέα προϊόντα, τα οποία έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία διαπραγμάτευσης και ως εκ τούτου θα μπορούν να τα πάρουν και περισσότεροι άνθρωποι. Άρα λοιπόν υπάρχουν λύσεις και αυτή είναι μία που εμείς προτείνουμε, η οποία θα μπορούσε να εφαρμοστεί και άμεσα. Επίσης θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ειδικές κατηγορίες συγκοινωνούντων δοχείων θα τα ονόμαζα, στα φάρμακα του διαβήτη, οπότε σε κατηγορίες που περισσεύουν χρήματα θα μπορούσε το περίσσευμα να μετακυλιστεί σε άλλες κατηγορίες, και να μειωθεί το clawback».
Οι 4 άξονες του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τον Διαβήτη
Σε ερώτηση ποιοι είναι οι άξονες του εθνικού σχεδίου δράσης που πρότεινε στον υπουργό Υγείας, κατά την πρόσφατη συνάντηση τους, ο κ. Δαραμήλας απαντά: «Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τον Διαβήτη, εστιάζεται σε τέσσερις άξονες.
1.Η σωστή λειτουργία των διαβητολογικών κέντρων και ιατρείων της χώρας μέσα στο ΕΣΥ
2. Το φάρμακο πού βρίσκεται ήδη σε έλλειψη
3. Η κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων με διαβήτη και
4. Η διαλειτουργικότητα των φορέων υγείας στη χώρα μας, οι οποίοι θα μπορέσουν να προσφέρουν και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων με διαβήτη, αλλά και βελτίωση της οικονομικής δαπάνης, που καταβάλλει το κράτος. Χρειάζεται ανακατανομή χρημάτων, περιορισμός δαπανών και σωστός έλεγχος».
Ο ηλεκτρονικός φάκελος υγείας αυτή τη στιγμή στη χώρα δεν λειτουργεί και θα πρέπει να τον ενδυναμώσουμε και να τον λειτουργήσουμε όπως πρέπει, λέει ο κ. Δαραμήλας, παραδεχόμενος ωστόσο ότι είναι στην έναρξη του. «Ελπίζω να μπορέσουμε να τον δομήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, υπάρχουν οι προδιαγραφές είναι έτοιμα τα συστήματα. Το ζήτημα είναι να δοθεί ώθηση και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε και μέσα από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης».
Στο 55% η κάλυψη των σχολείων από σχολικούς νοσηλευτές
Για το ρόλο του σχολικού νοσηλευτή που έχει θεσπιστεί από το 2015, ο κ. Δαραμήλας αναφέρει ότι είναι πολύ σημαντικός τόσο για τα παιδιά με διαβήτη, όσο και για άλλα παιδιά με άλλες χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες. «Δυστυχώς όμως η κάλυψη της ανάγκης γίνεται μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, άρα αντιλαμβανόμαστε ότι οι νοσηλευτές δεν είναι μόνιμο προσωπικό. Είναι πρόσωπα που χαρακτηρίζονται αναπληρωτές στο σύστημα της παιδείας και αυτό δημιουργεί διάφορα προβλήματα, διότι δεν καλύπτονται στο σύνολο τους τα παιδιά με διαβήτη στη χώρα. Φέτος ειδικά στην πρώτη φάση είχαμε μία κάλυψη 30% και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε περίπου στο 55%».
Όσον αφορά τα διαβητολογικά κέντρα και ιατρεία στο δημόσιο τομέα ο κ. Δαραμήλας αναφέρει ότι από 83 που ήταν, αυτή τη στιγμή υπολειτουργούν τα 40.
«Παρατηρείται μεγάλο πρόβλημα την τελευταία πενταετία, διότι η νομοθεσία και οι μεταβατικές διατάξεις που έχουν περάσει, οδηγούν στην κατάρρευση και στο κλείσιμο τους. Δυστυχώς οι γιατροί που καλούνται να λάβουν εξειδίκευση, πρέπει για δύο χρόνια να μην αμείβονται και αυτό όπως είναι εύλογο λειτουργεί ανασταλτικά για έναν επαγγελματία. Έτσι οδηγούμαστε στην έλλειψη προσωπικού νέων ιατρών. Από την άλλη πλευρά, μεγάλη μερίδα των παλιών γιατρών βγαίνουν στην σύνταξη, ενώ κάποιοι άλλοι ιδιωτικοποιούνται. Ο υπουργός υγείας κατά την πρόσφατη συνάντηση μας συμφώνησε όχι μόνο την ανάγκη ύπαρξης Διαβητολογικών Κέντρων, αλλά και στην επαρκή στελέχωσή τους, που είναι άμεσο ζητούμενο».
