Η συσχέτιση μεταξύ καρκίνου και υπογονιμότητας έχει συζητηθεί ευρέως, αλλά μόνο προς μία κατεύθυνση. Αυτή του πώς ορισμένοι όγκοι και οι θεραπείες τους μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα απόκτησης παιδιού. Ωστόσο, ελάχιστα έχουν γίνει για το αντίθετο ζήτημα: αν τα προβλήματα γονιμότητας μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου.
Τώρα, νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Human Reproduction κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο οι άνδρες με αυτές τις δυσκολίες όσο και τα μέλη της οικογένειάς τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διάφορους τύπους καρκίνου και μάλιστα σε νεότερη ηλικία. Ο κίνδυνος και ο τύπος του όγκου διέφερε σημαντικά ανάλογα με το αν οι άνδρες είχαν χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων (ολιγοζωοσπερμία) ή καθόλου (αζωοσπερμία).
Οι συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής την Joemy Ramsay του Πανεπιστημίου της Γιούτα, συνέλεξαν τα αποτελέσματα της ανάλυσης σπέρματος μεταξύ 1996 και 2017 από 786 άνδρες και τα συνέκριναν με πληροφορίες από 5.674 γόνιμους άνδρες που είχαν αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Επιπλέον, συνέλεξαν στοιχεία από συγγενείς πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμού.
Ανάλυση δεδομένων
“Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, η οποία αναλύει περισσότερους από 300.000 ασθενείς με δεδομένα που συλλέχθηκαν πριν από 50 και πλέον χρόνια”, λέει στο SMC ο Saturnino Luján, ουρολόγος στο Hospital Politécnic i Universitari La Fe στη Βαλένθια και στην κλινική IVI (Instituto Valenciano de Infertilidad). Ο ειδικός επισημαίνει ότι υπάρχουν μελέτες που έχουν ήδη εξετάσει τη σχέση μεταξύ της ανδρικής υπογονιμότητας και της πιθανότητας να πάσχουν από διάφορους τύπους καρκίνου, όπως ο καρκίνος των όρχεων. Ωστόσο, «οι συγγραφείς προχωρούν παραπέρα και αναλύουν όχι μόνο τον κίνδυνο για τον ασθενή, αλλά και για τους απογόνους αυτών των ασθενών».
Μεταξύ της πρώτης ομάδας, οι ερευνητές παρατήρησαν αυξημένο κίνδυνο για πέντε τύπους καρκίνου (τόσο σε αυτούς τους άνδρες όσο και στις οικογένειές τους): καρκίνος των οστών και των αρθρώσεων (αύξηση 156%), καρκίνοι των μαλακών μορίων, όπως σαρκώματα (56%), καρκίνος της μήτρας (27%), λέμφωμα Hodgkin (60%) και καρκίνος του θυρεοειδούς (54%).
Οι άνδρες με χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων είχαν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου (16%), καρκίνου των οστών και των αρθρώσεων (143%) και καρκίνου των όρχεων (134%). Διαπιστώθηκε επίσης ότι ο κίνδυνος καρκίνου του οισοφάγου ήταν μειωμένος κατά 61%.
Ευρήματα που αποσκοπούν στη βελτίωση της έγκαιρης πρόληψης
«Η μελέτη μας εντόπισε διάφορα μοναδικά μοτίβα κινδύνου σε οικογένειες ανδρών με χαμηλή γονιμότητα. Όταν τα μέλη της οικογένειας μοιράζονται μοτίβα κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, αυτό υποδηλώνει ότι έχουν κοινές γενετικές, περιβαλλοντικές ή υγειονομικές συμπεριφορές. Οι γενετικές και περιβαλλοντικές εκθέσεις μπορεί επίσης να δρουν από κοινού για να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου», δήλωσε ο Ramsay σε δελτίο τύπου.
Βρίσκοντας ομάδες οικογενειών με παρόμοια μοτίβα κινδύνου καρκίνου, «μπορούμε να βελτιώσουμε την κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών τόσο του καρκίνου όσο και της υπογονιμότητας. Αυτό θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε τον κίνδυνο καρκίνου για τις οικογένειες και να παρέχουμε καλύτερες συμβουλές στους ασθενείς». Μια άποψη που συμμερίζεται ο Luján: «Οι συνέπειες αυτής της μελέτης θα ήταν να ενημερωθούν οι συγγενείς για αυτόν τον πιθανό κίνδυνο και να προωθηθούν μελέτες έγκαιρης πρόληψης των ογκολογικών διεργασιών».
Τέλος, ο ουρολόγος σχολιάζει ότι ο κύριος περιορισμός αυτής της έρευνας είναι ότι δεν αναλύει την παρουσία παραγόντων κινδύνου για την ανάπτυξη όγκων, όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα ή η επαφή με περιβαλλοντικές τοξίνες. Επιπλέον, επισημαίνει ότι οι υποθέσεις που υποστηρίζουν αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σε ασθενείς με υπογονιμότητα και στους απογόνους τους είναι «κληρονομικές γενετικές μεταλλάξεις, περιβαλλοντικοί παράγοντες κινδύνου ή συνδυασμός και των δύο».
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
