- Γράφει η Δρ. Σταυρούλα Α. Πάσχου
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2 (ΣΔΤ2) αποτελεί τη συχνότερη μορφή Διαβήτη, αφορώντας μάλιστα την συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων ατόμων με τη νόσο [1]. Οι Γιατροί, και οι Επιστήμονες Υγείας γενικότερα, τείνουμε να αντιμετωπίζουμε όλα τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 με τον ίδιο τρόπο, ενώ στην πραγματικότητα είναι αρκετά ετερογενείς.
Η πιο λεπτομερής ταξινόμηση κατά τη διάγνωσή τους θα μπορούσε να παράσχει πιο ισχυρά εργαλεία σχετικά με τον καθορισμό του κινδύνου τους για εμφάνιση επιπλοκών και φυσικά σχετικά με τη βέλτιστη θεραπευτική τους αντιμετώπιση.
Μια πρόσφατη μελέτη από την Σουηδία συμπεριέλαβε 8,980 νεοδιαγνωσθέντα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 συνολικά.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν ομαδοποίηση με τη χρήση σύνθετων στατιστικών μοντέλων, που βασίστηκε σε έξι μεταβλητές κατά τη διάγνωση: παρουσία αυτοαντισωμάτων, ηλικία κατά τη διάγνωση, δείκτη μάζα σώματος, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη και δύο μαθηματικούς υπολογισμούς για τη λειτουργία των β κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη και για τη δράση της ινσουλίνης.
Η ανάλυση έλαβε υπόψη δεδομένα των ατόμων αυτών σχετικά με την ανάπτυξη επιπλοκών και τη συνταγογράφηση αντιδιαβητικών φαρμάκων [2].
Διαφορετικός κίνδυνος επιπλοκών
Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψουν πέντε ομάδες ατόμων που είχαν όλοι Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2, αλλά με σημαντικά ξεχωριστά χαρακτηριστικά και πολύ διαφορετικό κίνδυνο για εμφάνιση επιπλοκών. Συγκεκριμένα, η Ομάδα 1 (6,4%) αντιπροσώπευσε έναν πληθυσμό με θετικά αυτοαντισώματα, δηλαδή αυτοάνοσο διαβήτη. Η Oμάδα 2 (17,5%) συμπεριέλαβε άτομα με αρνητικά αυτοαντισώματα, που εμφάνισαν όμως νωρίς ανεπάρκεια ινσουλίνης και επίσης αυξημένο κίνδυνο για αμφιβληστροειδοπάθεια.
Τα άτομα της Ομάδας 3 (15,3%) παρουσίασαν πολύ υψηλή ινσουλινοαντίσταση και μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης διαβητικής νεφροπάθειας. Ωστόσο, φάνηκε ότι αντιμετωπίζονται παρόμοια με άτομα από την Ομάδα 4 (21,6%) που είχαν παχυσαρκία αλλά χωρίς αντίσταση στην ινσουλίνη και την Ομάδα 5 (39,1%) που είχαν μέτριες μεταβολικές διαταραχές. Οι δύο τελευταίες Ομάδες (4 και 5) αντιπροσώπευσαν την πλειονότητα των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2, αλλά στην Ομάδα 5 οι ασθενείς ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία. Η ανωτέρω ομαδοποίηση υποστηρίχτηκε και από γενετικές συσχετίσεις που ακολούθησαν και φάνηκε ότι διέφεραν σημαντικά μεταξύ των πέντε Ομάδων [2].
Νέα ταξινόμηση…
Η μελέτη αυτή κατέδειξε και αντικειμενικά κάτι που συχνά εμπειρικά παρατηρούμε στην καθημερινή κλινική πράξη, ότι όλα τα ενήλικα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 δεν είναι ίδια. Αυτή η νέα ταξινόμηση θα μπορούσε να συμβάλει στην επιλογή εξατομικευμένων και έγκαιρων θεραπευτικών παρεμβάσεων σε άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 που τις χρειάζονται πραγματικά [2]. Σε αυτό το πνεύμα της εξατομίκευσης και της Ιατρικής ακριβείας κινήθηκαν και οι πιο πρόσφατες Οδηγίες της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής Διαβητολογικής Εταιρείας [3].
Οι Οδηγίες αυτές θέτουν πραγματικά το άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 στο επίκεντρο των θεραπευτικών αποφάσεων. Υπογραμμίζουν την σημασία των αλλαγών στον τρόπο ζωής. Με έμφαση στην απώλεια βάρους και στη διαχείριση της παχυσαρκίας ακόμη και με τη χρήση βαριατρικών επεμβάσεων. Επιπλέον, τονίζουν ότι για την επιλογή των αντιδιαβητικών φαρμάκων, θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η παρουσία αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου, καρδιακής ανεπάρκειας ή χρόνιας νεφρικής νόσου στο κάθε άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 ξεχωριστά [3].
- Δρ. Σταυρούλα Α. Πάσχου, MD, PhD, Ενδοκρινολόγος
– Διαβητολόγος, EYES and Science ESE Committees, EASD PGC Faculty, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, School of Medicine, European University Cyprus
Βιβλιογραφία
1. Diabetes. World Health Organization. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/diabetes
2. Ahlqvist E, Storm P, Käräjämäki A, Martinell M, Dorkhan M, Carlsson A. Vikman P, Prasad RB, Aly DM, Almgren P, Wessman Y, Shaat N, Spégel P. Mulder H, Lindholm E, Melander O, Hansson O, Malmqvist U, Lernmark Å. Lahti K, Forsén T, Tuomi T, Rosengren AH, Groop L. Novel subgroups of adult-onset diabetes and their association with outcomes: a data-driven cluster analysis of six variables. Lancet Diabetes Endocrinol. 2018;6:361-369.
3. Davies MJ, D’Alessio DA, Fradkin J, Kernan WN, Mathieu C, Mingrone G, Rossing P, Tsapas A, Wexler DJ, Buse JB. Management of Hyperglycemia in Type 2 Diabetes, 2018. A Consensus Report by the American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD). Diabetes Care. 2018;41:2669-2701.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
