Τη βάση μιας κοινής προσπάθειας με την Πολιτεία, για τη θεραπεία των παθογενειών και τον εξορθολογισμό του χώρου του φαρμάκου, θέτουν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της φαρμακοβιομηχανίας ΣΦΕΕ και ΠΕΦ, με κοινή επιστολή τους προς την κυβέρνηση.
Η επιστολή που υπογράφει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ), Ολύμπιος Παπαδημητρίου και ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), Θεόδωρος Τρύφων, έχει αποδέκτες τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό. Επίσης, η επιστολή κοινοποιείται στον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ Σωτήρη Μπερσίμη και στην πρόεδρο του ΕΟΦ Κατερίνα Αντωνίου.
Οι εκπρόσωποι της φαρμακοβιομηχανίας θεωρούν ιδανική τη χρονική συγκυρία, καθώς η επικείμενη ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής κλείνει τον δεκαετή κύκλο της ύφεσης και σε συνδυασμό με τη συναντίληψη που αρχίζει να διαμορφώνεται σχετικά με το νέο παραγωγικό μοντέλο, σηματοδοτεί την ανάκαμψη της οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο κλάδος του φαρμάκου δηλώνει «σύμμαχος» για να συμβάλει αποφασιστικά στην εθνική αυτή προσπάθεια.
Ως απόλυτη προτεραιότητα, ΣΦΕΕ και ΠΕΦ θέτουν τη διαμόρφωση ενός νέου θεσμικού πλαισίου για το φάρμακο το οποίο θα διασφαλίζει τη δημόσια υγεία, θα επιτρέπει την επιχειρηματική ανάπτυξη, θα προωθεί την αύξηση της απασχόλησης, θα θωρακίζει τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και θα χαρακτηρίζεται από φορολογική δικαιοσύνη και διαφάνεια. «Με διάθεση συμβολής στην προσπάθεια της κυβέρνησης για την επανεκκίνηση της οικονομίας και τη διασφάλιση υγιών συνθηκών στο χώρο του φαρμάκου» εκθέτουν συνοπτικά τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι προηγούμενες πολιτικές αλλά και τις προτάσεις για καθένα από αυτά, καθώς και για την βέλτιστη αξιοποίηση της αναπτυξιακής δυναμικής του κλάδου. Αυτές είναι:
1. Ύψος δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και έλεγχος της σπατάλης
«Αποτελεί κοινή διαπίστωση το γεγονός πως με βάση τα σημερινά δημογραφικά, υγειονομικά και επιδημιολογικά δεδομένα η κρατική χρηματοδότηση δεν επαρκεί για να καλύψει τις σαφώς αυξημένες ανάγκες της χώρας για φάρμακα.
– Με βάση τα επικαιροποιημένα δεδομένα, το clawback (υπέρβαση του στόχου της Δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης) αναμένεται να ξεπεράσει τα 600 εκατ. ευρώ με τη συνολική συνεισφορά της βιομηχανίας να αγγίζει τα 1,2 δισ. ευρώ (49% πάνω από το όριο της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης ). Πολλές εταιρείες αδυνατούν να πληρώσουν το clawback των τελευταίων ετών.
– Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη κατά κεφαλή είναι 181 ευρώ, ενώ στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι 242 ευρώ και στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών είναι 292 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από τις πραγματικές ανάγκες.
– Το κόστος της φαρμακευτικής κάλυψης των ανασφάλιστων, αλλά και των μεταναστών συνεχώς αυξάνεται και καλύπτεται αποκλειστικά από τη φαρμακοβιομηχανία.
– Ο αριθμός των συνταγών συνεχώς αυξάνεται και έχει φτάσει τις 6,5 εκατ. μηνιαίως.
– Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρέπει να παταχθούν πάσης φύσεως εστίες σπατάλης ή κακοδιαχείρισης, όπως αυτές που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι συνθήκες αυτές θέτουν σε κίνδυνο πρωτίστως την επάρκεια της φαρμακευτικής αγοράς και την απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στις φαρμακευτικές θεραπείες. Παράλληλα, όμως, πλήττουν άμεσα τη βιωσιμότητα των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, την απασχόληση του κλάδου και οδηγούν σε επενδυτική συρρίκνωση έναν κατά τεκμήριο αναπτυξιακό και εξωστρεφή κλάδο της οικονομίας.
Προτάσεις για τον εξορθολογισμό της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και την ενίσχυση της βιωσιμότητας του κλάδου
– Η υπέρβαση του κλειστού προϋπολογισμού που βαρύνει τη βιομηχανία (clawback) πρέπει να υπολογίζεται σε τιμές παραγωγού, (τιμές στις οποίες οι φαρμακευτικές εταιρείες διαθέτουν τα προϊόντα) και όχι σε τιμές λιανικής, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν το μικτό κέρδος των υπολοίπων εταίρων της αλυσίδας διανομής.
– Το clawback πρέπει να έχει ένα ανώτατο όριο ή να βαρύνει με συνυπευθυνότητα φαρμακευτικές εταιρείες και Πολιτεία, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
– Θεωρούμε αναγκαία την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης για την φαρμακευτική κάλυψη των ανασφάλιστων (από τα κονδύλια που αφορούν στην Πρόνοια), και της δαπάνης των εμβολίων (από τα κονδύλια που αφορούν στην Πρόληψη). Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την κάλυψη, μέσω νέων κονδυλίων, των ιδιαίτερων ομάδων πληθυσμού που χρησιμοποιούν ορφανά φάρμακα, αντιρετροϊκά και παράγωγα αίματος. Οι κατηγορίες αυτές των φαρμάκων αφορούν σε σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή ασθένειες, διατίθενται μόνο από τα νοσοκομεία και η ζήτηση για αυτά είναι απολύτως ανελαστική.
– Θεωρούμε απαραίτητη την άμεση εφαρμογή δεσμευτικών θεραπευτικών πρωτοκόλλων σε όσο το δυνατόν περισσότερες θεραπευτικές περιοχές και τη διασύνδεσή τους με τις διαγνωστικές εξετάσεις στο πλαίσιο του ηλεκτρονικού ατομικού ιατρικού φακέλου των ασθενών.
– Προτείνεται η παραμετροποίηση της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης με στόχο την αποτροπή παράνομων συμπεριφορών και τον έλεγχο συνταγογραφικών καταχρήσεων».
2. Τιμολόγηση / Αποζημίωση φαρμάκων
«Το τρέχον σύστημα τιμολόγησης:
Είναι ατελέσφορο ως προς την παραγωγή εξοικονομήσεων.
Οδηγεί στην τιμολογιακή απαξίωση των παλαιότερων οικονομικών φαρμάκων τα οποία υποχρεωτικά αποσύρονται (τουλάχιστον 240 παλιές καταξιωμένες θεραπείες τα τελευταία 2 χρόνια) και αντικαθίστανται από ακριβότερα φάρμακα.
Οδηγεί σε αδυναμία κυκλοφορίας νέων γενοσήμων φαρμάκων.
Οδηγεί στην αύξηση των παραλλήλων εξαγωγών και στη δημιουργία ελλείψεων στην εγχώρια αγορά.
– Το τρέχον σύστημα αποζημίωσης και αξιολόγησης της φαρμακευτικής τεχνολογίας αποτρέπει την κυκλοφορία νέων καινοτόμων φαρμάκων οδηγώντας στον αποκλεισμό των ασθενών από νέες θεραπείες που ήδη διατίθενται ή πρόκειται να διατεθούν στο εξωτερικό».
Προτάσεις για Τιμολόγηση / Αποζημίωση φαρμάκων
«Αλλαγή του συστήματος τιμολόγησης με πρόβλεψη για τη διασφάλιση της κυκλοφορίας των παλαιότερων οικονομικών φαρμάκων. Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη η θέσπιση κατώτατου ορίου ασφαλείας με στόχο τη διασφάλιση της κυκλοφορίας των οικονομικών φαρμάκων, ώστε να μην αποσύρονται και να μην υποκαθίστανται από ακριβότερα.
– Καθορισμός μέγιστης ετήσιας μείωσης για φάρμακα που έχουν ήδη δεχθεί τεράστιες μειώσεις τιμών λόγω των στρεβλώσεων των κανόνων τιμολόγησης με στόχο τη διασφάλιση συνθηκών ισότιμου ανταγωνισμού.
– Θέσπιση κινήτρων για την αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων φαρμάκων προς τους επαγγελματίες υγείας (ιατρούς και φαρμακοποιούς) και αποτελεσματική ενημέρωση προς το ευρύ κοινό.
– Ορθολογική αξιολόγηση της φαρμακευτικής τεχνολογίας και κατάργηση των οριζόντιων μέτρων που καθιστούν πρακτικά αδύνατη την κυκλοφορία νέων φαρμάκων (όπως το υποχρεωτικό τέλος εισόδου 25% για τα νέα μοναδικά φάρμακα)».
3. Οικονομικό αποτύπωμα της φαρμακοβιομηχανίας και αναπτυξιακές προοπτικές
«Αναπτύσσουμε και παράγουμε φάρμακα σε 28 εργοστάσια.
– Είμαστε η τρίτη εξαγωγική δύναμη της χώρας και συνεισφέρουμε κατά 3,5% στο ΑΕΠ.
– Η φαρμακοβιομηχανία απασχολεί άμεσα πάνω από 26.000 εργαζόμενους, το 64% των οποίων είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έμμεσα περίπου 86.000 θέσεις εργασίας. Η συμβολή μας στη συγκράτηση νέων επιστημόνων στη χώρα είναι ουσιαστική και μπορεί να μεγιστοποιηθεί περαιτέρω μέσω της διασύνδεσης της απασχόλησης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας με ανάλογες υπερεκπτώσεις δαπανών και φορολογικές απαλλαγές.
– Στόχος μας είναι όχι μόνο να συγκρατήσουμε, αλλά και να αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας στις εταιρείες μας, κάτι που απαιτεί τη διαμόρφωση σταθερού περιβάλλοντος φαρμακευτικής πολιτικής που να εξασφαλίζει προοπτικές βιωσιμότητας και ανάπτυξης.
– Είναι βέβαιο ότι τα φορολογικά και αναπτυξιακά κίνητρα που δίδονται στον κλάδο μας σε άλλες χώρες της Ευρώπης μπορούν να αποδώσουν και στη χώρα μας. Ενδεικτικά, στην περίπτωση στρατηγικών επενδύσεων στην παραγωγή και ανάπτυξη φαρμακευτικών προϊόντων (άνω των 10 εκατ. ευρώ) θα μπορούσαν να θεσμοθετηθούν διαδικασίες fast track καθώς και σχετικές φορολογικές απαλλαγές ανεξάρτητα μεγέθους εταιρείας και περιφέρειας.
– Ένα καλό παράδειγμα στον τομέα αυτόν αποτελεί η θέσπιση συμφωνίας στην Πορτογαλία μεταξύ των Υπουργείων Οικονομικών και Υγείας και της φαρμακοβιομηχανίας με απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση του οφέλους για τους ασθενείς, τον επαναπροσδιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης σε βιώσιμα επίπεδα, αλλά και την διαμόρφωση συνθηκών που επιτρέπουν την ανάπτυξη των φαρμακευτικών εταιρειών».
4. Κοινωνικό αποτύπωμα του κλάδου
«Σύσσωμος ο κλάδος, παρά τις πρωτοφανείς πιέσεις των τελευταίων χρόνων, δεν υποχώρησε ούτε στιγμή στην έκταση και ποιότητα των δράσεων που αναλαμβάνει σε όφελος της ελληνικής κοινωνίας, καλύπτοντας τις οξυμένες ανάγκες της με προσφορά υποδομών, εξοπλισμού αλλά και εξειδικευμένης υγειονομικής φροντίδας, ιδίως σε ακρίτες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
– Εκστρατείες προληπτικής ιατρικής, στήριξη της παιδείας και έρευνας, διάδοση των κλασσικών αξιών του πολιτισμού μας, προαγωγή του εθελοντισμού αλλά και δράσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικολογικών απειλών, αναλαμβάνονται με ακάματο ενθουσιασμό και υπευθυνότητα επικουρώντας την κοινωνική πολιτική του κράτους.
– Αδιαμφισβήτητο άλλωστε κοινωνικό αποτύπωμα αποτελεί και η ανάληψη μεγάλου μέρους της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης προκειμένου η τήρηση των ασφυκτικών δημοσιονομικών επιταγών να μην λειτουργεί σε βάρος της φαρμακευτικής περίθαλψης ακόμη και των πολυπληθών ανασφαλίστων και προσφύγων. Δεδομένου μάλιστα του τεράστιου κόστους που αναλαμβάνουμε, ζητούμε τουλάχιστον η προσφορά μας αυτή να μην επιβαρύνεται με το κόστος της εφοδιαστικής αλυσίδας (φαρμακοποιών και φαρμακέμπορων), ώστε να μην απειληθεί η βιωσιμότητά της».
