Ένα ρομπότ μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με αυτισμό να επικοινωνήσουν καλύτερα με τους ανθρώπους γύρω τους, όπως επισημαίνει μια νέα ολλανδική μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας για την Έρευνα του Αυτισμού, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας.
Σύμφωνα με την Αλίσια Χαλαντέι, επιστημονική επικεφαλής του Επιστημονικού Ιδρύματος Αυτισμού, μικρά παιδιά με αυτισμό που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με τη βοήθεια του ρομπότ Ναου (με ύψος περίπου 60 εκατοστών) εμφάνισαν περισσότερη πρόοδο ως προς τις κοινωνικές τους δεξιότητες, συγκριτικά με εκείνα που δεν ήρθαν σ’ επαφή με το ρομπότ.
«Επρόκειτο για συνδυασμό συμπεριφορικής θεραπείας με την παρουσία του ρομπότ», εξήγησε.
Τα παιδιά με αυτισμό συχνά εμφανίζουν κοινωνικά ελλείμματα, αποφεύγουν την οπτική επαφή και έχουν δυσκολίες στο να ανταποκριθούν σε άλλα στοιχεία κοινωνικής επικοινωνίας, όπως ένα χαμόγελο ή μια γκριμάτσα. Το ουσιαστικότερο ωστόσο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στην αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους είναι ότι δεν μπορούν να εκφραστούν.
Στο πλαίσιο της μελέτης λοιπόν οι ερευνητές αξιολόγησαν αν η βασική θεραπεία ανταπόκρισης (μια μορφή συμπεριφορικής ανάλυσης που χρησιμοποιεί το παιχνίδι για να αυξήσει την επιθυμία του παιδιού να μάθει τη σωστή κοινωνική συμπεριφορά) συνδυαστικά με την παρουσία του Νάου θα προκαλέσει μεγαλύτερη εντύπωση στα παιδιά.
Ο Νάου, που περπατάει, μιλάει και χορεύει, βοήθησε τα παιδιά με αυτισμό να πάρουν μέρος σε διάφορες δραστηριότητες με στόχο της βελτίωση των εκφράσεων του προσώπου και την διατήρηση της κατάλληλης οπτικής επαφής. Μάλιστα, όταν το παιδί ανταποκρινόταν σωστά το ρομπότ το επιβράβευε με χειραψία τύπου «κόλλα πέντε».
«Τα παιδιά γενικά λατρεύουν το παιχνίδι με τα ρομπότ και προηγούμενη έρευνα μας είχε δείξει ότι ειδικά τα παιδιά με αυτισμό ανταποκρίνονται στα ρομπότ», πρόσθεσε η Άιρις Σμεκενς, υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Radboud της Ολλανδίας.
Και εξήγησε ότι ενώ ο άνθρωπος μπορεί να προκαλεί φόβος στο παιδί με αυτισμό μέσα από κινήσεις που κάνει ή συμπεριφορές που εκδηλώνει, τα ρομπότ φαίνεται να λειτουργούν πιο καθησυχαστικά για τα παιδιά αυτά.
Στις συνεδρίες που διήρκεσαν 20 εβδομάδες, οι θεραπευτές έλεγχαν το Ναου μέσα από εννέα διαφορετικά σενάρια στα οποία καλούνταν να συμμετάσχει με στόχο τη βελτίωση των δεξιοτήτων των παιδιών, ως προς μια δραστηριότητα, να ζητήσουν βοήθεια ή να κάνουν ερωτήσεις.
Τρεις μήνες μετά την ολοκλήρωση των συνεδριών, οι γονείς αξιολόγησαν τα συμπτώματα αυτισμού των παιδιών τους ως προς τις κοινωνικές δεξιότητές τους.
Τα παιδιά είχαν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με εκείνα που δεν ήρθαν σ’ επαφή με το ρομπότ.
Αυτό ωθεί τους ερευνητές να δοκιμάσουν το νέο θεραπευτικό μοντέλο σε ευρύτερο σκέλος και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
