Τους νευρώνες της επιθετικής συμπεριφοράς εντόπισαν για πρώτη φορά οι επιστήμονες, αναδεικνύοντας μια άγνωστη έως σήμερα προσέγγιση που αποτελεί αιτία για τις «εκρηκτικές»… διαθέσεις των ανθρώπων. Όπως κάθε συμπεριφορά, έτσι και η επιθετικότητα πηγάζει από τον εγκέφαλο. Ιστορικά, εντοπίζεται σε όλο το εύρος του ζωικού βασιλείου, διαμορφώνοντας σε βάθος αιώνων και τις ανθρώπινες κοινωνικές ομάδες.
Όπως αποκαλύπτουν τα ευρήματα σχετικής μελέτης που διενήργησε η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, μια άγνωστη μέχρι πρότινος ομάδα νευρώνων στον κοιλιακό πρωγομυελίτιο πυρήνα (PMv) στον υποθάλαμο (σε ένα καλά διατηρημένο εξελικτικά τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει πολλές καθοριστικές λειτουργίες), έχει καθοριστικό ρόλο στην εκκίνηση και την “έκταση” της επιθετικής συμπεριφοράς.
Χρησιμοποιώντας οπτογενετικές τεχνικές η ομάδα κατάφερε να ελέγξει την επιθετικότητα σε ποντίκια διεγείροντας ή αναστέλλοντας αυτά τα κύτταρα. Με την οπτογενετική τεχνική, ο γιατρός μπορεί να «επέμβει» με «αθώα» μέσα και να προκαλέσει μια διέγερση των εγκεφαλικών κυττάρων που μπορούν να θεραπεύσουν πάρα πολλές νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες. Η μέθοδος είναι συνεχώς σε εξέλιξη και οι τροποποιήσεις της είναι πλέον σε καθημερινό επίπεδο.
Σύμφωνα με την μελέτη, η υψηλή δραστηριότητα σε μια ανεπαρκώς μελετημένη μέχρι σήμερα ομάδα εγκεφαλικών κυττάρων, μπορεί να σχετίζεται με την επιθετική συμπεριφορά, όπως υπογραμμίζεται στα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Nature Neuroscience.
Συγκεκριμένα, μελετώντας αρσενικά τρωκτικά, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι εκείνα που είχαν επιθετική συμπεριφορά, παρουσία άλλου αρσενικού πειραματόζωου στο ίδιο κλουβί, είχαν πιο ενεργούς νευρώνες PMv.
Ωστόσο, η ταυτότητα των εμπλεκόμενων νευρώνων και πως οι ιδιότητές τους συντελούν σε στερεοτυπικές εκφράσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις, παραμένει ακόμη ένα μεγάλο μυστήριο.
Η μελέτη έδειξε πως ενεργοποιώντας με τη χρήση δεσμών φωτός (δηλαδή δια της οπτογενετικής), μπορούσαν να προκαλέσουν την απαρχή επιθετικής συμπεριφοράς σε καταστάσεις όπου τα πειραματόζωα συνήθως δεν έχουν λόγο να είναι επιθετικά, ενώ αναστέλλοντας τους PMv μπορούσαν να διακόψουν μια επίθεση σε εξέλιξη. Κάπως σαν διαδικασία «on-off» δηλαδή.
Ήδη στα μεγάλα εργαστήρια παγκοσμίως, διεξάγονται σχετικές έρευνες σχετικά με την οπτογενετική και τον συσχετισμό της με αρρώστιες, όπως η θεραπεία του πόνου, η επιληψία, η εξάρτηση, η επιθετικότητα, η βελτίωση της μνήμης και άλλα πολλά προβλήματα συμπεριφοράς.
«Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγήσει γιατί τα ποντίκια εκ φύσεως υποχωρούν προς τη φωλιά τους όταν δεχθούν επιθετική συμπεριφορά» όπως εξηγεί ο συγγραφέας της μελέτης Στέφανος Σταγκουδάκης διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Νευροεπιστήμης του Ινστιτούτου Καρολίνσκα, υπογραμμίζοντας πως «Επίσης ανακαλύψαμε ότι η σύντομη ενεργοποίηση των PMv μπορούν να προκαλέσουν μια παρατεταμένη έκρηξη, γεγονός που εξηγεί κάτι που όλοι ξέρουμε: Πως μετά από το τέλος ενός καβγά το αίσθημα της ανταγωνιστικότητας συνεχίζει να υπάρχει».
