Η Novartis ανακοίνωσε ότι η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) εξέδωσε θετική γνωμοδότηση και συνέστησε τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας στην οφατουμουμάμπη για τη θεραπεία υποτροπιαζουσών μορφών πολλαπλής σκλήρυνσης (RMS) σε ενήλικες με ενεργή νόσο, όπως ορίζεται βάσει κλινικών ή απεικονιστικών χαρακτηριστικών.
Η οφατουμουμάμπη αποτελεί μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων με ακριβή δοσολογία και τρόπο χορήγησης, η οποία έχει επιδείξει ανώτερη αποτελεσματικότητα με παρόμοιο προφίλ ασφάλειας συγκριτικά με αυτό της τεριφλουνομίδης, μιας θεραπείας πρώτης γραμμής στην πολλαπλή σκλήρυνση. Η οφατουμουμάμπη έχει τη δυνατότητα να καταστεί θεραπευτική επιλογή πρώτης επιλογής για ασθενείς με RMS που μπορούν να πραγματοποιούν αυτοχορήγηση του φαρμάκου στο σπίτι μία φορά το μήνα μέσω της πένας αυτοχορήγησης Sensoready®.
«Στην πολλαπλή σκλήρυνση, ένας από τους κύριους στόχους της θεραπείας είναι η επίτευξη κατάστασης απουσίας στοιχείων ενεργότητας της νόσου όσο το δυνατόν νωρίτερα και για όσο το δυνατόν περισσότερο», δήλωσε ο Δρ. Xavier Montalban, Κέντρο Πολλαπλής Σκλήρυνσης της Καταλονίας (Cemcat), Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Vall d’Hebron.
Πρώιμη έναρξη θεραπειών υψηλής αποτελεσματικότητας
«Γνωρίζοντας ότι η πρώιμη έναρξη θεραπειών υψηλής αποτελεσματικότητας μπορεί να βελτιώσει τις μακροχρόνιες εκβάσεις, είναι συναρπαστικό να βλέπουμε ότι η οφατουμουμάμπη έχει τη δυνατότητα να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου και να βοηθήσει τους ασθενείς να διατηρήσουν τη νευρολογική τους λειτουργία και να επιβραδύνουν την επιδείνωση της αναπηρίας.»
«Η θετική γνωμοδότηση της επιτροπής CHMP για την οφατουμουμάμπη υπογραμμίζει τη δυνατότητά της να προσφέρει στους ανθρώπους που ζουν με RMS στην Ευρώπη μια νέα θεραπεία, η οποία συνδυάζει την ισχυρή αποτελεσματικότητα με ένα ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας και η οποία μπορεί να χορηγηθεί στο σπίτι», δήλωσε η Marie-France Tschudin, Πρόεδρος της Novartis Pharmaceuticals.
«Αποδεσμεύοντας τους ασθενείς να προσέρχονται σε κέντρο έγχυσης, η οφατουμουμάμπη έχει την ικανότητα να μειώσει το φορτίο όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τους ιατρούς και το σύστημα υγείας.
Η οφατουμουμάμπη αποτελεί περίτρανη απόδειξη της δέσμευσής μας να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του φαρμάκου για την κοινότητα των ατόμων με πολλαπλή σκλήρυνση και θα συνεργαστούμε στενά με τις ρυθμιστικές αρχές για να διασφαλίσουμε ότι θα καταστεί διαθέσιμη για άτομα που ζουν με πολλαπλή σκλήρυνση το συντομότερο δυνατό.»
Η γνωμοδότηση της επιτροπής CHMP
Η γνωμοδότηση της επιτροπής CHMP βασίζεται σε αποτελέσματα από τις μελέτες Φάσης ΙΙΙ ASCLEPIOS I και II, στις οποίες η οφατουμουμάμπη κατέδειξε ανωτερότητα έναντι της τεριφλουνομίδης στη σημαντική μείωση του ετησιοποιημένου ρυθμού υποτροπών (ARR, πρωτεύον καταληκτικό σημείο), της τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP) και του αριθμού των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) T1 και νέων ή διευρυμένων βλαβών Τ21. Τα αποτελέσματα από αυτές τις δύο μελέτες δημοσιεύθηκαν στις 6-Αυγούστου-2020 στο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού The New England Journal of Medicine.
Μια ξεχωριστή post hoc ανάλυση κατέδειξε ότι η οφατουμουμάμπη μπορεί να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου σε ασθενείς με RMS, με σχεδόν εννέα στους 10 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με οφατουμουμάμπη να επιτυγχάνουν κατάσταση απουσίας στοιχείων ενεργότητας της νόσου (NEDA-3) στο δεύτερο έτος της θεραπείας τους.
Η επιτροπή CHMP συνέστησε την έγκριση της οφατουμουμάμπης με ένδειξη για τη θεραπεία ενήλικων ασθενών με RMS και ενεργή νόσο, όπως ορίζεται βάσει κλινικών ή απεικονιστικών χαρακτηριστικών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξετάσει τη σύσταση της επιτροπής CHMP και θα εκδώσει την τελική της απόφαση σε δύο μήνες περίπου.
Τον Αύγουστο του 2020, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α., ενέκρινε την οφατουμουμάμπη ως ένεση για υποδόρια χορήγηση για τη θεραπεία της RMS, για να συμπεριλάβει το κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα και την ενεργή δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου, σε ενήλικες. Στις 25-Ιανουαρίου-2021, η οφατουμουμάμπη εγκρίθηκε στον Καναδά για τη θεραπεία της υποτροπιάζουσας-διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης (RRMS).
* Η εμπορική ονομασία έχει εγκριθεί προσωρινά από τον ΕΜΑ.
Σχετικά με την οφατουμουμάμπη
Η οφατουμουμάμπη είναι μια στοχευμένη θεραπεία κατά των Β-κυττάρων με ακριβή δοσολογία και τρόπο χορήγησης, η οποία παρέχει την ευελιξία της αυτοχορήγησης για ενήλικες με RMS. Πρόκειται για ένα αντι-CD20 μονοκλωνικό αντίσωμα (mAb) που χορηγείται από τον ίδιο τον ασθενή μία φορά το μήνα υπό τη μορφή υποδόριας ένεσης. Οι αρχικές δόσεις της οφατουμουμάμπης χορηγούνται στις Εβδομάδες 0, 1 και 2, με την πρώτη ένεση να πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση ενός επαγγελματία υγείας.
Όπως φαίνεται σε προκλινικές μελέτες, η οφατουμουμάμπη πιστεύεται ότι δρα μέσω της σύνδεσής της σε έναν διακριτό επίτοπο στο μόριο CD20, επάγοντας έτσι ισχυρή λύση και εξάντληση των Β-κυττάρων. Ο εκλεκτικός μηχανισμός δράσης και η υποδόρια χορήγηση της οφατουμουμάμπη επιτρέπουν την ακριβή μεταφορά της στους λεμφαδένες, εκεί όπου, στην περίπτωση της πολλαπλής σκλήρυνσης, απαιτείται εξάντληση των Β-κυττάρων και, προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να διατηρήσει τα επίπεδα των Β-κυττάρων στον σπλήνα.
Η άπαξ μηνιαία δοσολόγηση της οφατουμουμάμπης διαφέρει από αυτή άλλων αντι-CD20 θεραπειών, καθώς επιτρέπει ταχύτερη αναπλήρωση του αριθμού των Β-κυττάρων, προσφέροντας μεγαλύτερη ευελιξία στην αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Η οφατουμουμάμπη αναπτύχθηκε αρχικά από τη Genmab και παραχωρήθηκε με άδεια στην GlaxoSmithKline. Η Novartis απέκτησε τα δικαιώματα της οφατουμουμάμπης από την GlaxoSmithKline για όλες τις ενδείξεις, περιλαμβανομένης της RMS, τον Δεκέμβριο του 2015.
Σχετικά με τις μελέτες ASCLEPIOS I και II
Οι μελέτες ASCLEPIOS I και II είναι δίδυμες, πανομοιότυπου σχεδιασμού, ευέλικτης διάρκειας (έως και 30 μηνών), διπλά τυφλές, τυχαιοποιημένες, πολυκεντρικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ, για την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των άπαξ μηνιαίως υποδορίως χορηγούμενων ενέσεων οφατουμουμάμπης 20 mg έναντι των άπαξ ημερησίως από του στόματος λαμβανόμενων δισκίων τεριφλουνομίδης σε ενήλικες με RMS.
Στις μελέτες ASCLEPIOS I και II εντάχθηκαν 1.882 ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, ηλικίας μεταξύ 18 και 55 ετών, με βαθμολογία στη Διευρυμένη Κλίμακα Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS) που κυμαινόταν μεταξύ 0 και 5,51. Οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερα από 350 κέντρα σε 37 χώρες12. Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε σημαντική μείωση στο ποσοστό ARR κατά 51% (0,11 έναντι 0,22) και κατά 59% (0,10 έναντι 0,25) συγκριτικά με την τεριφλουνομίδη (P<,001 και στις δύο μελέτες) στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα (πρωτεύον καταληκτικό σημείο).
Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε επίσης 34,4% (P=,002) μείωση του σχετικού κινδύνου τρίμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας (CDP) συγκριτικά με την τεριφλουνομίδη, όπως ορίζεται στις μελέτες ASCLEPIOS.
Η οφατουμουμάμπη κατέδειξε σημαντική μείωση τόσο των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) στην ακολουθία T1 όσο και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T2. Μείωσε σημαντικά τον μέσο αριθμό τόσο των βλαβών που προσλαμβάνουν γαδολίνιο (Gd+) στην ακολουθία T1 (98% και 94% σχετική μείωση στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, αμφότερες οι τιμές P<,001) όσο και των νέων ή διευρυμένων βλαβών T2 (82% και 85% σχετική μείωση στις μελέτες ASCLEPIOS I και II, αντίστοιχα, αμφότερες οι τιμές P<,001) έναντι της τεριφλουνομίδης.
Η οφατουμουμάμπη είχε παρόμοιο προφίλ ασφάλειας με την τεριφλουνομίδη, με τη συχνότητα των σοβαρών λοιμώξεων και των κακοηθειών να είναι παρόμοια και στις δύο ομάδες θεραπείας. Η λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, η κεφαλαλγία, οι σχετιζόμενες με την ένεση αντιδράσεις και οι τοπικές αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης ήταν οι συχνότερα παρατηρούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες με την οφατουμουμάμπη (συχνότητα εμφάνισης μεγαλύτερη του 10%).
Μια ξεχωριστή post hoc ανάλυση κατέδειξε ότι η οφατουμουμάμπη μπορεί να παρεμποδίσει τυχόν νέα ενεργότητα της νόσου σε ασθενείς με RMS. Έδειξε ότι οι πιθανότητες επίτευξης κατάστασης NEDA-3 (απουσία υποτροπών, απουσία βλαβών στη μαγνητική τομογραφία και απουσία επιδείνωσης της αναπηρίας συνδυαστικά) με την οφατουμουμάμπη έναντι της τεριφλουνομίδης ήταν >3 φορές υψηλότερες στους Μήνες 0-12 (47,0% έναντι 24,5% των ασθενών, P<,001) και >8 φορές υψηλότερες στους Μήνες 12–24 (87,8% έναντι 48,2% των ασθενών, P<,001).
Συνολικά, η οφατουμουμάμπη, ένα αντίσωμα που στοχεύει τα CD20 θετικά B-κύτταρα, παρείχε ανώτερη αποτελεσματικότητα και κατέδειξε προφίλ ασφάλειας και ανοχής με ποσοστά λοίμωξης παρόμοια με αυτά της τεριφλουνομίδης.
Σχετικά με τη μελέτη APLIOS
Η μελέτη APLIOS είναι μια ανοικτή μελέτη βιοϊσοδυναμίας Φάσης ΙΙ και διάρκειας 12 εβδομάδων, για τον προσδιορισμό της έναρξης της εξάντλησης των Β-κυττάρων με υποδόριες μηνιαίες ενέσεις οφατουμουμάμπης και της βιοϊσοδυναμίας της υποδόριας χορήγησης της οφατουμουμάμπης μέσω προγεμισμένης σύριγγας—όπως χρησιμοποιείται στις μελέτες ASCLEPIOS I και II—και μέσω συσκευής τύπου πένας Sensoready σε ασθενείς με RMS.
Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ανάλογα με τη συσκευή και το σημείο της ένεσης, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιακής χώρας και του μηρού. Η εξάντληση των Β-κυττάρων μετρήθηκε εννέα φορές σε διάστημα 12 εβδομάδων και οι αριθμοί των Gd+ βλαβών αξιολογήθηκαν κατά την αρχική εκτίμηση και στις Εβδομάδες 4, 8 και 12. Ανεξάρτητα από τη συσκευή ή το σημείο της ένεσης, οι υποδόριες μηνιαίες ενέσεις οφατουμουμάμπης 20mg οδήγησαν σε ταχεία, σχεδόν πλήρη και παρατεταμένη εξάντληση των Β-κυττάρων.
Το ποσοστό των ασθενών με συγκεντρώσεις Β-κυττάρων <10 κυττάρων/μL ήταν >65% μετά από την πρώτη ένεση μέχρι την Ημέρα 7, 94% μέχρι την Εβδομάδα 4 και διατηρήθηκε σε ποσοστό >95% σε όλες τις ακόλουθες ενέσεις. Η θεραπεία με οφατουμουμάμπη μείωσε τον μέσο αριθμό Gd+ βλαβών από την αρχική εκτίμηση (1,5) σε 0,8, 0,3 και 0,1 μέχρι τις Εβδομάδες 4, 8 και 12, αντίστοιχα. Το ποσοστό των ασθενών χωρίς Gd+ βλάβες στα αντίστοιχα χρονικά σημεία ήταν 66,5%, 86,7% και 94,1%, αντίστοιχα.
Οι μελέτες ASCLEPIOS και APLIOS αποτελούν μέρος του προγράμματος AXIOS, του γενικότερου κλινικού προγράμματος ανάπτυξης της οφατουμουμάμπης, το οποίο θα επεκτείνει τις ενδείξεις της οφατουμουμάμπης στην πολλαπλή σκλήρυνση.
Σχετικά με την πολλαπλή σκλήρυνση
Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή της μυελίνης και αξονική βλάβη στον εγκέφαλο, τα οπτικά νεύρα και τον νωτιαίο μυελό.
Η πολλαπλή σκλήρυνση, η οποία προσβάλει περίπου 2,8 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, μπορεί να διακριθεί σε τέσσερις κύριους τύπους πολλαπλής σκλήρυνσης: το κλινικά απομονωμένο σύνδρομο (CIS), την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα νόσο (RRMS), τη δευτεροπαθώς προϊούσα νόσο (SPMS) και την πρωτοπαθώς προϊούσα νόσο (PPMS).
Η διάκριση των διαφόρων μορφών της πολλαπλής σκλήρυνσης βασίζεται στο εάν ένας ασθενής εμφανίζει υποτροπές (σαφώς καθορισμένα οξέα φλεγμονώδη επεισόδια επιδεινούμενης νευρολογικής λειτουργίας) και/ή εάν εμφανίζει εξέλιξη της νευρολογικής βλάβης και της αναπηρίας από την έναρξη της νόσου.
Η Novartis στον τομέα των νευροεπιστημών
Η Novartis φέρει μεγάλη κληρονομιά και ισχυρή συνεχιζόμενη δέσμευση στον τομέα των νευροεπιστημών για την παροχή καινοτόμων θεραπειών σε ασθενείς που υποφέρουν από νευρολογικές και νευροψυχιατρικές παθήσεις όπου υπάρχει μεγάλη μη ικανοποιούμενη ανάγκη. Δεσμευόμαστε να υποστηρίζουμε ασθενείς και ιατρούς με τη φιλοδοξία μας να πρωτοπορούμε, να αναπτύσσουμε και να παρέχουμε θεραπείες σε τέσσερις πυλώνες: πολλαπλή σκλήρυνση, παιδιατρική νευρολογία, νευροεκφύλιση και νευροψυχιατρική.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
