«Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από έναν αριθμό που δεν γνώριζα. “Είναι ανάγκη να μπείτε σε καραντίνα”, είπε η ανδρική φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής στα μανδαρινικά. Το τηλεφώνημα προέρχονταν από το Δημοτικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων της Σαγκάης. “Θα έρθω να σας πάρω σε περίπου τέσσερις με πέντε ώρες”, είπε»: Ο δημοσιογράφος των Financial Times Τόμας Χέιλ, ανταποκριτής της εφημερίδας στη Σαγκάη, διηγείται πώς ξεκίνησε η πρόσφατη κινεζική περιπέτειά του. «Πέρασα 10 ημέρες σε ένα μυστικό κινεζικό κέντρο κράτησης Covid», γράφει.
Έπειτα από το πρώτο τηλεφώνημα που δέχθηκε στο ξενοδοχείο, τηλεφώνημα που τον ενημέρωνε ότι θα έρθουν να τον πάρουν και να τον μεταφέρουν σε κέντρο καραντίνας, θέλησε να βγει από το δωμάτιό του για να πάει να αγοράσει προμήθειες: κονσέρβες τόνου, καραμέλες, μπισκότα, βιταμίνες κ.ά. Όταν άνοιξε ωστόσο την πόρτα του δωματίου του, είδε απέξω έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου να του μπλοκάρει την έξοδο. Ο υπάλληλος τον ενημέρωσε ότι δεν επιτρέπεται να βγει από το δωμάτιο. Λίγο αργότερα, έφτασαν οι άνδρες με τις στολές προστασίας hazmat.
Το υπόλοιπο ξενοδοχείο αποκλείστηκε, προκειμένου να μπορέσουν οι Αρχές να μεταφέρουν τον δημοσιογράφο των Financial Times έξω, στο μικρό λεωφορείο που τον περίμενε. Μέσα στο λεωφορείο ήταν άλλα περίπου δέκα άτομα. Μικρή «λεπτομέρεια»: Κανένας από τους επιβάτες δεν είχε διαγνωσθεί θετικός στην Covid-19. Όλοι τους ήταν απλώς «επαφές» άλλων κρουσμάτων. Έπειτα από περίπου μια ώρα οδήγησης, το λεωφορείο σταμάτησε σε ένα άγνωστο στον ανταποκριτή των FT σημείο, όχι σε αστικό τοπίο αλλά κάπου στην εξοχή. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ο οδηγός βγήκε για λίγο από το όχημα προκειμένου να λάβει οδηγίες αναφορικά με τη διαδικασία. Οι επιβάτες, ωστόσο, δεν είχαν δικαίωμα να βγουν.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Τόμας Χέιλ, ανταποκριτής των FT στη Σαγκάη, περιγράφει την καθημερινότητα στην Κίνα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Τεστ PCR: «Zero Covid»
Τα τεστ PCR είναι κάτι το καθημερινό. Οι εγκαταστάσεις όπου γίνονται τέτοια τεστ βρίσκονται στην άκρη του δρόμου. Μοιάζουν με καντίνες φαγητού αλλά είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος και σε σχήμα κύβου και ένας υπάλληλος εντός τους κάθεται πίσω από ένα πλεξιγκλάς που έχει δύο τρύπες για να βγαίνουν μόνο τα χέρια του. Είναι απλώς ο επιφανειακός μηχανισμός ενός τεράστιου συστήματος παρακολούθησης.
Στην Κίνα, υπάρχουν πολλά είδη καραντίνας, εξηγεί ο ανταποκριτής των FT. Υπάρχει καραντίνα στα ξενοδοχεία για όσους έρχονται από το εξωτερικό. Yπάρχει καραντίνα στο σπίτι, όταν μπαίνουν σε lockdown ολόκληρες πόλεις. Υπάρχει καραντίνα στο νοσοκομείο για ασθενείς με Covid. Τέλος, υπάρχει καραντίνα για τις στενές επαφές που με τη σειρά τους χωρίζονται και αυτές σε υποκατηγορίες: σε στενές επαφές, σε όχι και τόσο στενές επαφές, σε επαφές επαφών κ.ά.
Ψηφιακό πάσο
Το ψηφιακό πάσο Covid στην Κίνα μοιάζει με τα προγράμματα παρακολούθησης άλλων χωρών, πλην όμως είναι υποχρεωτικό για όλους. Χρησιμοποιώντας δύο εφαρμογές, την Alipay ή τη WeChat, ένας κωδικός QR συνδέεται με τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα των τεστ PCR που έχει κάνει κάθε άτομο. Αυτός ο κωδικός QR πρέπει να σαρωθεί στην είσοδο για να μπορέσει να μπει κανείς οπουδήποτε, πλην όμως έτσι μπορεί να εντοπιστεί και η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται ο καθένας ή η τοποθεσία από την οποία έχει περάσει. Το πράσινο σημαίνει ότι μπορείτε να εισέλθετε. Το κόκκινο σημαίνει ότι έχετε πρόβλημα, γράφει ο Τόμας Χέιλ στους FT.
Για τον Βρετανό ανταποκριτή των Financial Times ωστόσο, τα «προβλήματα» θα ξεκινούσαν με χρονοκαθυστέρηση ολίγων ημερών. Για κακή του τύχη, ο ίδιος είχε περάσει από ένα μπαρ στη Σαγκάη ένα βράδυ, στον δρόμο Nanjing. Λίγες ημέρες αργότερα, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. Ο άνδρας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής τον ρώτησε εάν είχε εισέλθει στο συγκεκριμένο μπαρ το συγκεκριμένο βράδυ. Ο Βρετανός δημοσιογράφος απάντησε θετικά. Για κακή του τύχη ωστόσο, από εκείνο το μπαρ είχε περάσει το ίδιο βράδυ και ένα κρούσμα, ένα από τα μόλις 18 κρούσματα που είχαν καταγραφεί επισήμως στη Σαγκάη, μια πόλη πολλών εκατομμυρίων κατοίκων, τη συγκεκριμένη μέρα.
«Μυστικό κινεζικό κέντρο κράτησης Covid»
Κάπως έτσι λοιπόν, λόγω αυτής της τυχαίας «επαφής», ο Τόμας Χέιλ βρέθηκε να μεταφέρεται σε ένα «μυστικό κινεζικό κέντρο κράτησης Covid». Το λεωφορείο που τους μετέφερε έφτασε στον προορισμό του έπειτα από ώρες οδήγησης.
Στον συγκεκριμένο χώρο είχαν τοποθετηθεί κοντέινερ το εσωτερικό των οποίων είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να μοιάζει με δωμάτιο.
«Μέσα στο δωμάτιό μου, των περίπου 18 τετραγωνικών μέτρων, υπήρχαν δύο μονά κρεβάτια, ένας βραστήρας, μια μονάδα κλιματισμού, ένα γραφείο, μια καρέκλα, ένα μπολ, δύο μικρά πανάκια, ένα σαπούνι, ένα κλειστό πάπλωμα, ένα μικρό μαξιλάρι, μια οδοντόβουρτσα, μια οδοντόκρεμα και ένα στρώμα. Το πάτωμα ήταν καλυμμένο με σκόνη και βρωμιά. Ολόκληρο το δωμάτιο κουνιόταν όταν περπατούσες. Το παράθυρο είχε κάγκελα. Δεν υπήρχε ντους. Όταν έλεγξα τη σύνδεση στο διαδίκτυο, ήταν 24 φορές πιο γρήγορη από τη σύνδεση στο ξενοδοχείο μου στη Σαγκάη», γράφει ο Τόμας Χέιλ. Να σημειωθεί, δε, ότι ο χώρος με τα κοντέινερ παρακολουθείτο από κάμερες. Οι εργαζόμενοι εκεί φορούσαν όλοι στολές προστασίας hazmat. Οι έγκλειστοι αντιθέτως φορούσαν απλά ρούχα.
Κάθε πρωί, ένα συνεργείο ψέκαζε τις πόρτες και τα παράθυρα των δωματίων – κοντέινερ με απολυμαντικό. Γεύματα μοιράζονταν στις 8 το πρωί, το μεσημέρι και έπειτα στις 5 το απόγευμα. Γύρω στις 9 το πρωί εμφανίζονταν δύο νοσοκόμες που έκανα στους εγκλείστους τεστ PCR. Μικρή «λεπτομέρεια»: Ο δημοσιογράφος των FT συνέχιζε να βγαίνει αρνητικός στα τεστ, αλλά δεν είχε το δικαίωμα να φύγει. Όταν έφτασε, τον ενημέρωσαν πως θα έμενε εκεί επτά ημέρες. Τελικώς, έμεινε δέκα. Σύμφωνα με τη διαδικασία, προτού λάβει κανείς το πράσινο φως για να φύγει, έπρεπε να υποβληθεί σε διπλό τεστ PCR (όχι μόνο από το ένα ρουθούνι, αλλά και από το άλλο).
Όπως θα καταλάβαινε αργότερα ο Βρετανός δημοσιογράφος, που ήταν και ο μοναδικός μη-Κινέζος στον συγκεκριμένο χώρο κράτησης τη συγκεκριμένη περίοδο, τον είχαν μεταφέρει σε ένα νησί βορείως της Σαγκάης.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
